BELA (Bozuntusu)

•E2•

Emine'nin uyandırması ile ayağa kalktım. Rutin işlerimi halledip okula geçtim. Okul yetimhaneye yakın olduğu için sorun yoktu. Kızlar servisle gidiyordu. Okula geldim. Yerime geçtim. Çantamı bırakıp kantine indim. Kantinci Nuran Teyze bana tost ve ayran verdi. Sınıfa çıkmayıp bahçeye çıktım. Şubat ayındaydık. Boş bank bulup oturdum. Tostumu yerken yanıma okulun popüler çocuğu Uraz oturdu. Uraz "Selam güzellik",dedi. Cevap vermeyip tostumu yemeye devam ettim. Hiç onla uğraşamam. "Konuşmayı sevmiyor musun?",dedi. Yine cevap vermemeyi tercih ettim. Uraz bıkkınlıkla nefes verdi. Canı sıkılmıştı. Yanımdan gitmesini bekliyordum. Hala yanımda oturuyordu. En iyisi ben kalkıyım. Ayağa kalkacağım sırada bileğimden tutup "Nereye?",dedi. "Sınıfa",dedim. Bileğimi çekmek istiyordum ama sıkmaya başladı. Canımı yakıyordu. Bileğimdeki el gitti. Uraz'a baktığımda Çağatay yumruk atıyordu. Hocalar gelip ayırdı. Teşekkür edecektim. Ne kadar nefret etsemde yaptıkları hoşuma gidiyordu. Her zaman yardım ediyordu. Beni koruyordu. Bu güzel bir şeydi. Neden sevmiyorum o zaman? Çünkü kendisi bana daha çok zarar veriyordu. Farkında değildi. Sınıfa çıkıp yerime geçtim. Bir süre sonra sınıfa Çağatay geldi. Yerine oturdu. Yerimden kalkıp yanına gittim. Kenara kaydı. Yanına oturdum. "Teşekkür ederim",dedim. Çağatay "Teşekküre gerek yok",dedi. Aynı Çağatay. "Çağatay",dedim. İlk defa adı ile hitap etmiştim. "Ne?",dedi. "Beni seviyorsun dimi?". "Seviyorum",dedi. "Sevdiğin insan için değişir misin?". Anlamayarak kaşlarını çattı. "Beni sevdiğini söylüyorsun. İki senedir peşimdesin. Sana sürekli senden nefret ediyorum diyorum. Çünkü sen beni başkalarından korumaya çalışıyorsun. Bunun için teşekkür ederim. Sadece başkalarından beni korudukça bana sen zarar veriyorsun. Sen beni başkalarından koruyorsun ama seni benden kim korucak?",dedim. Çağatay gözlerime baktı. Kahverengi gözlerim onun kahverengi gözleri ile buluştu. Cevap vermedi. Sadece birbirimize baktık. Çağatay ağzını açtı. Bir şey demeyip geri kapattı. Susmak yerine bir şey desen sana kalbimi açarım. Ama sadece tek bir kelime, cümle. "Balca",dedi. Yutkunup "Değişmicem",dedi. Ne? Beni seviyor ama! "O zaman ben değişirim",dedim. Çağatay "Nasıl?",dedi. "Bekle ve gör",dedim. Yanından kalkıp yerime geçtim. Bunu yapacağım! Değişmek herkesin hakkı nede olsa!

Okul çıkışı Çağatay ile yetimhanenin oraya kadar geldik.
Çağatay ile yan yana yürümek yerine arkamdan geliyordu. Kaldırımı kaplıyorum çünkü. Evet, kilolu olduğumu söylememiş olabilirim. Bu ayrıntıya gerek var mı? Yetimhaneye girdim. Odaya çıktım. Üstüme beyaz kazağımı ve siyah kot ceketimi geçirdim. Çağla "Anlamıyorum kardeşim donarak ölmemizi mi istiyorlar?",dedi. "Katılıyorum Çağla",dedim. Çağla güzel bir kızdı. Siyah saçlı, kahverengi gözleri vardı. Sevgilisi yoktu. Bilgeli ve sempatikti. Şevval hala gelmemişti. "Şevval sevgilisi ile mi?",dedim. Çağla "Tabiki de",dedi. Emine'de odada yoktu. "Emine nerde?",dedim. Çağla "Emine duş alıyor",dedi. Çağla yatağında oturuyordu. Çağla'nın yanına geçtim. Çağatay ile konuşmamızı anlattım. Çağla "Nasıl olcak?",dedi. "Değişmek kolay ya",dedim. "Balca nasıl değişmek kolay? Senin ilk önce zayıflaman gerek", dedi. "Biliyorum". Değişmek istiyorsam zayıflamam gerek! Kapı açıldı. Emine beyaz bornozu ile odaya giriş yaptı. "Bensiz dedikodu",dedi. Çağla "Dedikodu yok. Balca zayıflama kararı verdi",dedi. Emine gülümseyerek bana baktı. "Her zaman destekçinim",dedi. Şüphem yoktu. Emine üstünü değiştirirken Çağla telefondan bana sevdiği çocuğun Çağıl İrsan'ın resmini gösteriyordu. Çağıl gayet yakışıklı biriydi. Çağla ile de yakışırdı. Çağla çaktırmadan kulağıma "Emine var ya Arda ile çıkıyor",dedi. Arda mı? O kim? Ben tanımıyorum. Çağla içindekileri okumuş gibi herşeyi anlattı. Arda Uzun! Sarı saçlı, yeşil gözlü. Şubesi 12-F. İnek bir öğrenci. Çalışkan yani. Herkesin bir çıktığı vardı. Emine'ye kalsa bana seneye söylerdi. Neyse ağzını ararım sonra. Ders tekrarı yapıp yorgunlukla uyudum.

Çağla Topak

Çağıl İrsan

Uraz Büyüküstün