BELA (Bozuntusu)

•E11•

Can sıkıntısından patlıcam! Çağatay bugün okula gelmedi. Merak etmiyorda değilim. Yine nasıl bir belaya buluşacak bilemiyorum. Öğle teneffüsdeydik. Sınıfta sadece üç kişi vardı. Masal ve Zümra. Sohbet ediyorlardı. Bende mal gibi onlara bakıyorum. "Balca", sesimi söyleyen kişiye döndüm. Aaaaa! Ebru! "Efendim",dedim. Lütfen gezelim! Lütfen! Lütfen! Nolur bunu de! Ebru "Bahçeye çıkalım mı?",dedi. Yanına gitmem bir oldu. Seviyorum Ebru'şumu. Ebru ile bahçeye çıktık. Bahçede dolaşırken "Ebru sen neden yetimhaneye geldin?",dedim. Ebru derin bir nefes aldı. Bana baktı, bir süre. "Çünkü babam suçsuz yere hapiste. Bende babamı bekliyorum",dedi. Başımı salladım. Babam neredeydi, bilmiyorum. Annem desem 9 ay karnında taşımış o kadar. Merak ediyorum. İkizim yada kardeşim var mıydı? Küçüklüğüme dair hiçbir şey hatırlamıyorum. Yetimhaneye geldiğimde bebektim. Benle birlikte Çağla, Emine vardı. Şevval yedi yaşındayken buraya gelmişti. Şevval'in hikayesi farklıydı. Annesi, babası, abisi evde çıkan yangın da yanarak can vermişti. Son anda Şevval'i kurtarmışlardı. Akrabaları Şevval'i istemedikleri için direk buraya sevk etmişlerdi. Çağla'nın hikayesi de kötüydü. Buraya geldiğinde bebekti ama Bilgi Hanım'ın anlattığına göre babası Çağla'nın annesine Çağla'ya hamileyken bile şiddet göstermesi. Adam bu yüzden hapishanede. Annesi ise adamın şiddetine maruz kaldığı için düşük yapma tehlikesi ile karşı karşıya kalıyor. Doğumun yaptıktan sonra da vefat ediyor. Çağla babasını hiç sevmiyordu. Babasına sevgi yerine nefret bürüyordu. Annesi babası yüzünden ölmüştü. Çoğu kişi bunu görüp karşı çıkmamıştı. Karşı çıksalar belki bir bebek annesiz büyümezdi. Emine'nin hikâyesi de kızlarınkinden farklıydı. Herkesin kendi hikayesi farklıydı. Emine bebekken karakolun önüne bırakılmış. Battaniyeye sarılı şekilde. Ailesi sepetin içine not koymuş. Lütfen, kızım beni affet. Senin için. Soğukta donarak ölmene izin veremezdim. Lütfen beni affet yavrum. Eminem seni çok seviyorum... A

Polisler kadını bulamamıştı. Emine annesine kızmıyordu. Hatta teşekkür bile ediyordu. Bizim gibi kardeşleri olduğu için. Benim hikayem normal bir hikayeydi. Ailem beni yetimhanenin önüne bırakıp gitmişti. Bizim de hikayemiz böyleydi.

Okul çıkışı Ebru ile yürürken önümüzde araba durdu. Ebru'ya baktığımda sırıtıyordu. "Tanıyor musun?",dedim. Ebru "Sevgilim",dedi. "O kim?",dedim. "Tahsin Kara",dedi. Mübarek herkesin soyadı da Kara ya. Arabadan sevgilisi indi. "Nar tanem",diye sarıldı, Ebru. Yanaklarını öptü. Off çektim. Kilolu çirkin bir kız olmasam belki herşey daha güzel olurdu.

Odaya giriş yaptım. Ders tekrarlarımı yapıp uzandım.

Masal Gebedek

Zümra Zorlu

Tahsin Kara