Öğle vakti yemek için aşağıya indik. Osman ile sohbet ediyorduk. Lavin'de katılıyordu. Osman'ın zor hayatı varmış. Kaçırdıklarında mutluluktan ağlamış. Çünkü Osman pek sevilmezmiş. Ezik durumuna düşürülmüş okulda. Evde de değişen bir şey yokmuş. Osman'ı görmezlikten gelirlermiş. Çünkü suçlu o diye. Osman'ın doğumunda annesi vefat etmiş. Abileride sürekli onu suçlarmış. Psikolojik baskı uygulayınca Osman intihar etmeye bile kalkmış. İntihar başarısız olunca yine eski yaşamı devam etmiş. Lavin'in hayat hikâyesi de tuhaf. Zengin ailenin ikinci çocuğu. Cool, havalı, sosyetinin serserisi. Başı beladan eksik olmazmış. Karakola sık gittiği için ifade yerine çay ikram ediyorlarmış. Artık polisler bile onun kankası olmuş.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Düşünsenize karakolda ki bütün polisler ile kankasınız. Abi aşırı iyi. Lavin kaçırıldığında pek umrunda olmamış. Bende hayatıma üzülüyordum. Allah'ım sen beni affet. Amin! KIZLARI ÇOK ÖZLEDİM!!! İnşallah görürüm bal kızlarımı.
Gece olduğunda uyku tutmadı. Sağa dönüyorum yok! Sola dönüyorum yok! Osman ve Lavin uyumuştu. Olmuyor ya! Ayağa kalkıp pencereden dışarı baktım. Odadan çıkıp bahçeye çıktım. Ay 'ben burdayım', der gibi gecenin karanlığında ışık gibi parlıyordu. "Balca". Arkamdan Çağatay, sesimi seslendi. Çağatay'a döndüm. Yere çimlerde oturdum. Çağatay'da yanıma oturdu. Çağatay'ın omzuna yasladım kafamı. Çağatay bile ay ışığına sığınmıştı. "Ne güzel dimi?",dedi. Sesindeki hayranlığı saklamayarak. "Geceme ışık oluyor",dedim. Çağatay "Gecemize ışık oluyor",diye düzeltti. Nedense uyku bastı? Daha demin uykum gelmeyen ben şimdi uykum geldi. Huzur veren kokusu uykumu getirdi. Sevdiğim insan yanımdayken ben daha ne istiyim? Söz vermişti. Asla yanımdan ayrılmama sözü. Sözünü tutuyor. Gözlerim kapanmaya başladı...
