GÜLÜMSE [Tebessüm]

Doktor...2. Bölüm

Uğur'dan

Maskeli olarak tanıyor beni ama olsun, zamanla tanışırız son görüşmemizde biraz tartışmamız olmuştu ben de o tartışmada sevdim ya Gökçe hanımı, adı gibi gök kadar güzel, eminim yüreğide gökyüzü kadar geniş ve ışıl ışıldır, gece ayla yıldızla aydınlatır, gündüz ise güneşiyle hem ısıtır hem aydınlatır.

Kahvaltımı yapıp evden çıktım karakola gitmem lazımdı, beni bekleyen onca iş, birde aşk asla pişman değilim o kadını sevdiğime.
Pişman olduğum tek şey masum birini istemeyerek katletmemdi, nasıl mı oldu?

Uyuşturucu kaçakçısını yakalamaya çalışırken aralarına yanlışlıkla karışan birini vurdum ve öldü ellili yaşlarındaydı meğer o işle hiç alakası yokmuş, benim yaşlarımda bir oğlu varmış ve karısını yıllar önce kaybetmiş, içim öyle bir burkuldu ki canım öyle yandi ki yaşamayı haketmediğimi hissettim.

O kadar soğuktum ki, bir çatışmada yaralandım o an ölmek istedim ama onu gördükten sonra Allah' a yalvardım biraz daha yaşayıp onun bu güzelliğini bu masumiyetini görmek için, Gökçe ile tanıştım doktorum ile orada tanıştım hayat beni tekrardan oyununa aldı hazırdım acı çekmeye her şeye hazırdım, o kadın için her şeye hazırdım.

Acısı büyüktü gülümsemeyi unutmuş gibiydi, hayatını araştırdım onun ailesi babası tarafından katledilmişti, babası borca bulaşmış altından tek başına kalkmak istemiş ama olmamıştı,  sadece kendi değil küçük kızı ayda' yı karısı dila' yı da yanına almıştı ama Gökçe' yi acılar içinde bırakıp gitmiş, onu bu dünyada yalnız bırakmıştı...

Ama ona umut olmak istiyorum, bu dünyada kimim vardı ki bir tek yumak var, yumak kim mi? Benim sırdaşım,dostum, kedim.

Benden intikam almak isteyen adam, babasını bilerek öldürdüğümü sanıyor, bir kez bile yüzünü görmediğim için onu bulamıyorum, babasının dosyasına bakmadım, bakamadım yüreğim kaldırmıyor dayanamıyor ağlıyordum, kendi öz babamı kaybetmiş gibi hissediyorum.

Eğer o adamı bulursam anlatacağım ama bulamıyorum, yüreğim yine soğudu herşeyden, kendimden bile biri hariç Gökçe, ona asla soğuk olamam.

İlk tartışmamız benim yüzümden oldu 'bir kere tebessüm eder misin?' dedim tokat attı halbuki kötü bir niyetim yoktu merak ettim gülüşünü, eli de çok ağırdı yalan yok.

Masum yüzüyle herkesi büyüleyecek bir güzelliğe sahipti,

GÖKÇE' den

Mezarlıktan içeri girdim ailemin mezarına doğru adımladım, o acı dolu mezarlıkta ailemi aradım, bir birinin yanında dizili üç mezarın karşısına oturdum,
Elimi açıp dua ettim.

Babamın mezarına su döktüm, sonra kardeşimin, en son annemin, üçünün mezar taşını öpüp geri çekildim, sanki karşımda kanlı canlı duruyorlarmış gibi konuştum,

"Neden beni bırakıp gittiniz? Bakın yalnız kaldım şu koca dünyada, bak baba gördün mü halimi? Acizliğimi? Annemi ve kardeşimi' de aldın iyimi yaptın? Bir kızını ateşe attın diğerini kurtardın, niye beni ateşe attın? Bak maskeli biri yanınıza gelmeme engel oldu! Sen mi gönderdin onu baba yine mi yaralayacaksın beni? Hepsini geçtim en azından bana son kez sarılsaydınız, beni yalnız bırakıp gittiniz! Kalbimi paramparça ettiniz iyimi? "

İçimi boşaltıp üç mezarın karşısına oturup ağladım, ne olurdu ki onlar benide alsalardı? Şimdi nasıl ulaşacaktım onlara?

.....

Tebessüm★

Tebessüm hayata, 'belki bir umut vardır' bakışıydı aslında...