Teacher's Obsession

XIII

XIII

LANA

"Sorry Bash. Wala akong alam. Huhuhu bakit di mo sinabi sakin." Umiiyak kong sabi kay Maxine na ngayon ay nakadamit na. Niyakap ko sya. Di ko alam kung ano sasabihin ko o iaakto ko. Bestfriend ko na mula pagkabata at kasama ko. Na re rape pala at wala akong kaalam alam doon. Dimonyo sya! Anong klaseng tao ang manggagahasa sa isang menor de edad!

"Sino Maxine. Sabihin mo samin. Sino yung gumagawa sayo nito!? Pwede natin syang ipakulong pwe-"

"Lana nakita mo ang nangyari kay mama. Kung di ako susunod sa kanya mamamatay kayong lahat. Iisa isahin nya kayo. Hindi Lana. Mas mabuti nang ako yung naghihirap kaysa madamay kayo. Di ko na kakayanin yun." Umiiyak nitong sabi.

"Putang ina naman Max. Di rin namin kayang ikaw ang maghihirap para lang iligtas kami!" Sigaw ko rin pabalik. Puta kami ang dahilan kaya di sya makalaban! Pakiramdam ko napakalaki kong pabigat sa kanya!

"Basta. Wag na kayong makulit. Magpapaka bait lang naman ako. Di nya ako sasaktan basta magpaka bait lang daw ako."

"Paka bait? Ano yun aaraw arawin mamaya mayain ka nyang kanain!? Puta! Laspag ang aabutin mo Max.!" Sigaw ko. Putangina naman talaga kasi. Bakit sya punapayag.

"Lana. Listen to me. I have no choice. I love you all and I cannot let him to hurt you. He already kill my mom. Ayoko ng may sumunod."

"I don't want to agree to her plan, either but I don't have a choice. Kung sa bawat pagkikita namin ay masasaktan sya mas gugustuhin ko nang malayo sya sakin kesa laging ganito." Anthony na umiiyak rin habang niyayakap ng mahigpit si Max at hinahalikan sa ulo. Matagal ko ng gustong maging sila pero bakit ganito naman. Bakit magulo. Bakit mahirap?

"Please makinig nalang kayo. Please Lana." Wala na akong nagawa kundi tumango. Ngumiti sya.

"Pakatatag ka. Bash. Matatapos din to." Sa ngayon palang masasabi ko ng malakas sya. Ilang linggo na pala ito ngunit nandito parin sya at lumalaban.

"Tama na dramahan. Si-sino kasama mo?" Tanong nya sakin. Inayos ko ang sarili ko at sumagot.

"Mga kaklase natin tapos lahat ng subject teacher natin."

MAXINE

Nandito si Jules! Hell ano gagawin ko. Natahimik ako pero di ko pinahalatang kinakabahan ako. Bakit sya pumunta dito!? Hayop sya ang kapal ng mukha nya! Ang kapal kapal ng mukha nya!

"Ako muna bababa. Dito lang kayo." Sabi ko. Para namang naguluhan sila.

"Bakit?"

"Basta. Sandali lang ako." Sabi ko. Hinalikan ako ni Anthony. Smack lang yun at lumabas na ako.

Pag baba ko ay nakita ko silang lahat na naroon. Pati na rin barkada ko sa bilyaran and computer shop nandito.

"Max!! "Sila at niyakap ako isa isa. Kaibigan ko lahat sa room kaya nandito silang lahat at ginamit lang sila ni Jules para makapunta dito. fuck!

"Ok ka lang ba, Max?" Tanong ni Trigger. Kaklase ni Tony na sya kalaro ko rin sya sa bilyar. Ka Dota ko rin.

"Ok lang dude. Kaya pa naman." Sagot ko. Napadako ako sa gawi ni Jules. He glare at me. Parang nanginig ang buong sistema ko at dali daling lumayo kay kuya Ivo.

"Kaya mo yan brad. Don't worry dito lang kami. Tss nasan ba yung Anthony na yun kahapon pa wala." Si Kris na inakbayan ako.

"Hayaan nyo muna yang amazona na yan. Kaya nya yan!" Kiel. Parang nakaka ramdam ako ng masamang aura. Napabuntong hininga nalang ako... Ayokong madamay sila.

"Doon muna ako sa labas. Dito muna kayo." Sabi ko. Tumango naman silang lahat at pinag yayakap ako. Pumunta muna ako sa kabaong ni mama. Di ko mapigilang di mapaiyak ng makita ko na nakaratay sya roon. Ako may kasalanan nito. Ako wala ng iba.

"Alam mo na po siguro ang tinatago ko sa inyo ni papa. Sorry ma. Sorry. Mahal na mahal kita mama. . Sorry" Mahina kong bulong kasabay ng pag iyak ko. Sobra sobra ang sakit sakit. Dapat ako nalang ang namatay. Bakit kasi sya pa!? At kasalanan ko pa! Ako pa may kasalanan!

"Max, tama na!" Umiiyak na pigil sakin ni kuya Amon Humahagulgol na ako rito. Ayoko man ipakita sa lahat na nasasaktan ako pero di ko magawa.

"Sorry... Mama sorry." Paulit ulit kong sabi.

"Wala kang kasalanan, bunso. Tama na." kuya. Humiwalay ako sa yakap nya at tumakbo palabas palayo sa bahay. Hanggang sa makarating ako sa lugar na ginagawa palang ang mga bahay. Madilim rito at walang katao tao. Napaupo ako sa gilid at umiyak lang ng umiyak.

*beep beep*

napatingin ako sa sasakyan sa harap ko. Si Jules yun. Ibinaba nya ang salamin at tinignan ako.

"Get in." sya. Tumayo ako at pumasok sa loob ng kotse. Pagka sara nya ng bintana ay hinalikan nya agad ako.

Niyapos ko ang braso ko sa leeg nya at tinulak ang labi nya ng mas madiin sa akin. Marahas ang bawat galaw ko at nalalasahan ko na ang dugo sa labi nya pero di nya ako nilalayo. Hanggang sa ako narin ang sumuko. Tinulak ko sya at sinampal. Akala ko ay magalit sya dahil sa lakas non pero tumawa lang sya at pinunasan ang dugo sa labi nya.

"Dapat pala ay may pinapatay ako sa mga mahal mo para maging ganito ka ka-wild. I like it." Sya. Putangina nya. Anong klase syang dimonyo! "Sa tingin mo?"

"Wag na please. Gagawin ko lahat basta wag lang sila masaktan ulit. Jules please." Pagmamaka awa ko. Ngumiti sya at hinaplos ang mukha ko.

"Alam mo naman ang gusto ko diba?"

"Alam mong di pwede... Hahanapin ako ni----"

"Then pipili na ako ng isusunod ko." Napahawak ako sa kamay nya na nasa mukha ko at hinalikan ang likod ng palad nya habang umiiyak at nagmamaka awa.

"Oo na. Oo na. Di na ako uuwi. Sa bahay mo nalang ako. Di na ko aalis doon. Wag mo lang silang sasaktan. Please makikipag live in na ako sayo." Sabi ko na kinatawa ulit nya. Masayang masaya sya sa kahayupan nya!.

"Good. Hubarin mo na yang suot mo. " Utos nya. Sinunod ko naman ang utos nya. Hinubad ko lahat ng saplot ko. Parang nangniningning ang mga mata nya dahil sa nakita nya.

"I made that?" Sya. Tumango nalang ako. "Magpakabait ka lang di mo na dadanasin yan." Sya. Tango lang ako ng tango.

Pinaandar na nya ang kotse nya at umalis na kami doon.