Pewnego dnia znajdujesz zwierzę, dzięki któremu poznajesz niezwykłą historię o dziewczynce, która w młodym wieku straciła rodziców, ale zyskała dużo więcej.
Narracja drugoosobowa Kiedy dojechałyście, ciocia pomogła Ci wysiąść. Od razu poszłaś do łazienki. Napuściłaś do wanny zimnej wody. Zaczęłaś się rozbierać. Nagle do środka weszła kobieta. - To nie pomoże za wiele - powiedziała. - Warto próbować ciociu - odparłaś wchodząc do wody. - Pójdę Cię rozpakować... potem przyjdę do Ciebie Angelusku - rzekła kobieta. - Oki - odparłaś. Kobieta wyszła, a ty wzięłaś głęboki wdech i zanurzyłaś się pod wodę.
Leżałaś w bazie Autobot'ów w fotelu. Agent William Fowler siedział na kanapie i wypełniał jakieś dokumenty. Był bardzo wkurzony. Podeszłaś do niego i usiadłaś obok. Zaczełaś się przyglądać papierom. - Proszę Pana... - zaczełaś nieśmiało. - Tak ? - spytał, przenosząc wzrok na siebie. - Bo chodzi o to... że tu jest błąd... Niech Pan wpisze 8-mkę... a nie 0... - powiedziałaś. On westchnął ciężko, a następnie poprawił zauważony przez Ciebie błąd. Nagle jego oczy zabłysły. Przygryzłaś lekko wargę. Agent zaczął wypełniać papiery w expresowym tempie. - W KOŃCU !!! - wykrzyknął, kiedy skończył. Ratchet spojrzał zdziwony. - Co w końcu ? - zapytał bot. - SKOŃCZYŁEM WYPEŁNIAĆ TE PIEPRZ.... DURNE PAPIERY !!! - wykrzyknął. Wstał, a następnie podniósł Cię do góry szybko. Pisnęłaś głośno, gdyż nie spodziewałaś sie tego. Agent Fowler podrzucił Cię do góry. Zaczęłaś się śmiać. - To dzięki tobie Natiś - powiedział, całując Cię w czoło - Dziękuję... - Nie musi Pan dziękować... przecież nie zrobiłam nic takiego - odparłaś wtulając się w jego tors. - Jest za co... Gdyby nie ty... to pewnie bym siedział nad nimi jeszcze bardzo długo. - powiedział, głaszcząc Cię po głowie - Jak na 5-cio latkę jesteś bardzo mądra. Nagle dało się słyszeć warkot silnika. Uśmiechnęłaś się, bo doskonale go znałaś. Mężczyzna odstawił Cię. Zjechałaś po poręczy na sam dół. Prime transformował się. - OPTIŚ !!! - wykrzyknęłaś, podbiegając do niego. On schylił się i opuścił serwo, na które szybko wskoczyłaś. - Witaj Natalio... jak się spało ? - zapytał, głaszcząc Cię po włosach. - Dobrze... - odparłaś - Gdzie byłeś ? - Na patrolu malutka - odpowiedział na zadane przez Ciebie pytanie. - Czemu mnie nie zabrałeś ? - spytałaś. - Bo nie miałem iskry Cię budzić Natiś... - rzekł. Uśmiechnęłaś się szeroko. Resztę dni spędziłaś z Autobotami.
Wynurzyłaś się i odgarnęłaś włosy z twarzy. Mimo, że wszyscy uważają agenta Williama Fowlera za mężczyznę bez uczuć... to ty i Autobot'y wiedzieliście, że prawda była zupełnie inna. W stosunku do Ciebie agent był miły oraz troskliwy. Zupełnie jak troskliwy wujek. Do łazienki weszła twoja ciotka. - Kochanie... pora wychodzić - rzekła podchodząc. - Oki - odparłaś. Stanęłaś na macie, a kobieta zaczęła Cię wycierać. Ubrałaś krótkie spodenki, a koszulkę wzięłaś w ręce. Następnie zeszłaś razem z kobietą do salonu. - Ciociu... kilka pytań... Raz, dlaczego mówisz do mnie Angelusek ? Dwa, co to znaczy ? Trzy, czemu mnie tak pieką te łopatki ? - spytałaś. Kobieta zaczęła smarować Twoje łopatki jakąś maścią. Na początku nic nie czułaś, ale po chwili poczułaś przyjemny chłód. - Angelus to słowo pochodzące z łaciny i oznacza Anioł twoi rodzice mówili do Ciebie zawsze... - Okej - odparłaś przerywając jej i zakładając koszulkę. - A co do łopatek... pora, żebyś poznała pewne fakty o naszej rodzinie - powiedziała. - Jakie ? - spytałaś zdziwiona. Ona westchnęła ciężko. - Nie zdziwiło Cię, że z naszej rodziny żyjemy tylko ja i ty ? - spytała. - Mama mówiła, że wychowywała się w domu dziecka... a tata opowiadał, że nasza rodzina zginęła na wojnie - odparłaś. - Fakt... zginęła na wojnie... ale nie na takiej zwykłej - rzekła kobieta. Spojrzałaś na nią zdziwiona. Ciocia Magda wstała i podeszła do szafy. Po chwili wróciła z albumem, który położyła na twoich kolanach. Zaczełaś go przeglądać. Znajdowało się tam mnóstwo zdjęć osób, których nawet nie kojarzyłaś. Zatrzymałaś się i zaczęłaś przyglądać fotografi. Byli na niej twoi rodzice, ciocia Magda i pewna kobieta. - Znam ją - powiedziałaś - Ona ma na imię Espérer... - Skąd wiesz ? - zapytała zdziwiona krewna. - Miałam sen... Jakiś głos powiedział jedyne dziecko i Tantum filiae.... a inne Ultima ex nobis... było tam kilkanaście postaci w białych szatach. Wszystkie miały kaptury na głowach, więc nie mogłam zobaczyć ich twarzy... Ona stała na przodzie... nazwała mnie... Filia Magicae... jakiś mężczyzna powiedział, że nazywają się Custodes Mundo i bronili świat za życia... gadał też, że jestem jedną z nich... powiedzieli, że magia istnieje... znali moje imię... i wiedzieli o rodzicach... jak chciałam aby mi to wyjaśnili... odparli, że dowiem się tego w swoim czasie... O co chodzi ciociu ? - spytałaś. Pov. Magdy - Czyli jesteś gotowa... - wyszeptałam. Mała spojrzała na mnie pytająco. - Otóż... twoi rodzice... oni mieli magiczne moce... - C-CO !?! - wykrzyknęła złotowłosa, przerywając mi. - Należeli do Strażników Świata... Nasza rodzina od bardzo wielu pokoleń chroni Ziemię przed złem... Twoi rodzice byli najpotężniejszymi osobami... Jesteś ich jedynym dzieckiem... Ultima ex nobis oznacza Ostatnia z nas... - wyjaśniłam. - Ciociu... też masz moce ? - spytała 7-mio latka. - Nie Natiś... ja nie mam mocy... Wszyscy wiedzieliśmy, że kiedyś obudzi się w Tobie Anioł... ale nie sądziliśmy, że to nastąpi tak szybko... i to w takich okolicznościach - odparłam. - Cz-czyli ja mam t-teraz bronić Z-ziemii ? - zapytała, płacząc. - Kochanie... jesteś młoda, ale tak... musisz bronić Ziemii... Jednak nie musisz się martwić, ponieważ nie zostawię Cię z tym samej. Mimo, że nie mam mocy, to umiem walczyć... nauczę Cię wszystkiego co umiem. Pomogę Ci opanować Twoją moc Angelusku - odparłam, przytulając ją. Nati przytaknęła i wtuliła się we mnie. Narracja drugoosobowa Ciocia głaskała Cię cały czas po włosach. Po pewnym czasie uspokoiłaś się całkowicie. - Jaką mam moc ? - spytałaś cicho. - Każdy z członków Custodes Mundood urodzenia wiedział jaką ma moc ... twoja matka władała powietrzem... a ojciec wodą... natomiast w twoim przypadku nie wiedzieliśmy jaką masz moc Angelusku - rzekła kobieta. - C-co ? T-to jaką m-mam moc ? - spytałaś zestresowana. - Ona jest bardzo niezwykła, bo nie można jej określić... - wyjaśniła kobieta. Przytaknęłaś. Nagle poczułaś jak łopatki zaczynając Cię bardzo mocno swędzieć. - Co się dzieje malutka ? - zapytała twoja krewna. - Swędzi - odparłaś, drapiąc łopatki. Kobieta przytuliła Cie mocno, przez co nie mogłaś się drapać. Zaczełaś się szarpać. - Kochanie, nie możesz sie drapać... - ALE TO SWĘDZI !!!- wykrzyknęłaś, przerywając jej. - Natalio Błękicka, nie wolno Ci drapać łopatek !!! - powiedziała kobieta, podnosząc głos i kładąc dłoń na twoich włosach. Narracja trzecioosobowa Złotowłosa wtuliła się w kobietę. Nagle poczuła ból w łopatkach, zupełnie jakby ktoś rozcinał jej skórę nożem. Zaczęła krzyczeć. Magda przytuliła ją mocniej do siebie, chowając głowę bratanicy w swoich ramionach. - BOLI !!! - wykrzyknęła Nati. Kobieta zaczęła kołysać złotowłosą. Po chwili 7-mio latka poczuła coś na plecach. Siostra Roberta uśmiechnęła się. Błękitnooka spojrzała przez ramię i zobaczyła białe, anielskie skrzydła.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Brawo kochanie... obudziłaś w sobie anioła... teraz jesteś gotowa na trening... - rzekła stryjenka dziewczynki. - Czy aby na pewno ? - spytała niepewnie 7-mio latka. - Tak, na 100% jesteś gotowa Angelusku - odparła kobieta, całując ją w czoło. Nati zachichotała cicho i ziewnęła cicho. - Idź spać maluszku - powiedziała Magda. - Okiś - rzekła Nati i poszła do siebie. Pov. Magdy Kiedy malutka poszła do swojego pokoju, wyszłam z domu do sporego ogrodu. Podeszłam do krzaku błękitnych róż i lekko musnęłam opuszkami palców płatki jednego z kwiatów. - Mam nadzieję, że patrzycie na nas z góty Liliano i Robercie... nie martwcie się... zajmę się Waszym Angeluskiem - wyszeptałam. Nagle zawiał ciepły, lekki wiatr. Uśmiechnęłam się. Zamknęłam oczy i chwilę tak stałam, a po chwili wróciła do środka. -------------------------------------------------------------- Jak myślicie, co będzie w następnym rozdziale 🤔🤔🤔 ?
Witam was moi kochani obserwujący 😁. Wiem, że od opublikowania ostatniego rozdziału minęło sporo czasu😅 (10 miesięcy), ale jakoś udało mi się wyskrobać taki skromniutki rozdzialik... hehe... mam nadzieję, że wam się spodobał... czekam na wasze 💬🗨🗯 a także ⭐🌟🌠... Do zobaczenie wkrótce 😉 💋❤💋 😘
