DEĞİŞİM

13."Ne oldu sana?"

Kapının önüne doğru ilerlerken sordum:

"Sen nereden çıktın birden?"

"Seni takip ettim"

"Ne?"

"Takip ettim işte, evini merak ettim. Sonra gidecektim. Ama adam birden çıktı ve sana saldırma başladı. İyi ki de takip etmişim"
Ona bakarken aklım yarasından başka bir şeye odaklanmakta zorlanıyordu. Merakla sordum:
"Çok derin mi sapladı? Hissediyor musun? Nasıl? "

"Evet biraz derin, ama ben halledeceğim."

"Tanıdığın bir doktor falan mı var?"

"Doktor değil"

Ona dikkatle baktım.

"Ya kim? Anlamıyorum doktor değilse nasıl halledeceksiniz?"dedim şaşkınca.

"Halledeceğim işte. Daha önce de yaptık"

Ne? Daha önce de derken?

"Nasıl yani?" dedim.

"Deniz, bu durumda konuşmak zor. Şunu bir halledeyim hepsini anlatırım"dedi yavaşça konuşurken

"Tamam, konuşmuyorum" dedim.

Kapının önüne geldik.

"Anahtar sağ cebimde"

Elimi sağ cebine götürdüm.

Bir anahtar bulunca çıkardım.

"O değil başka bir tane daha olacak"

Bu sefer daha dikkatle aramaya çalışırken diğer elimle de onu tutuyordum. Sol elim sağ cebindeyken kafam göğsüne değiyordu. Kokusu keskin bir şekilde burnuma gelirken gözlerimi kapattım.

Bu konu bana güveni hatırlatıyordu. Ve özlemi...

Anahtar elime geldi. Ama elimi çıkarmadan önce derin bir nefes aldım.

Bu kadar özlediğimi tahmin etmemiştim ki ben. Şuan ondan ayrılamıyordum sanki.

Sanki onun kokusundan daha önemli bir şey yokmuş gibi.

Bana daha çok yaslanmasıyla kafamı kaldırdım.

Mavi gözleri dibimdeydi.

Hissetmiş miydi?

Kalbim hızlandı.

Anahtarı hemen çıkarıp ondan uzaklaştım.

Kapıyı açtığımda kalbim hala hızlıydı.

"Kaçıncı kat?"

"3"

Asansöre bindik. Kata çıktığımızda hareket etmekte zorlanmaya başladığını fark ettim.

"Uyuşuyor"dedi.

"Az kaldı"

Kapıya geldik. Elimdeki anahtarı sokmaya çalışırken elim titriyordu. Kanlı elime bakmaktan anahtara odaklanamadım. Bir türlü girmediğini fark ettim.