Chapter 26

465 11 0
                                    

26

Nakalabas ako sa hospital ng naging maayos na ang pakiramdam ko at pati na rin ang tahi sa aking tiyan. It will leave scars but I don't care much. That was an evidence that I delivered a baby and sadly, she died.

Silence....

That was her supposed to be name. Until know the pain I felt is still refreshing. Sobra 'yong sakit na naramdaman ko dahil hindi ko manlang siya nahawakan, hindi ko manlang siya nakita ng personal. All I have now is the picture taken by Ian for me and her ultrasound pictures before.

Pinunasan ko ang tumulong butil ng luha sa aking mata habang nakatingin sa aking harapan. Mila and Silence was cremated, Mommy was in a coffin, mas mabuti daw na ganon ang gawin dahil sabay silang tatlo. The funeral will be held tommorow also, wala na din naman kaming hinahaintay pang iba at kapag tumagal pa sila dito ay mas lalong naalala ko lang ang sakit sa nagdaang nangyari, it makes me want to keep them forever.

Hindi rin nakapunta si Paps, same as Ilas.

Tumayo ako para kumuha ng uminom ng tubig at nagulat ng may makitang tao malapit sa pintuan.

"Ence.."

"Loren! Pasok ka." pag-aya ko sa kaniya. Naglakad din siya papalapit sa akin. "Saan ka ba galing? After what happened that time you never show up again."

Hindi niya sinagot ang tanong ko. Instead she looked at what's on front. "Condolence.."

I gave him a small sad smile. "Buti nakaabot ka. Bakit ngayon ka lang nagpakita?" tanong ko. I'm really curious.

"Can we talk?" seryosong tanong niya.

I chuckled. "We're talking, Loren."

"No, I mean, I have to tell you something."

Bigla akong kinabahan sa kaniyang sinabi. I am not a fun of surprising or what so ever that makes me nervous!

Hindi ako nagsalita, instead, I walked towards the chair and sit again. Sumunod din siya sa akin at umupo sa tabi ko.

"I heard you already know that you're not Tita's daughter?" pag-uumpisa niya. Kumunot ang noo ko.

"Yes..." I nod. "But your question makes me feel that you know it first."

"I know it since day zero, Ence."

Nanlaki ang mga mata ko at tumingin sa kaniya.

"W-what?" naguguluhang tanong ko. "Who are you, Loren? Tell me before I kick you out of here." I said seriously.

He chuckled, yumuko siya at tinukod ang siko sa kaniyang tuhod. "I am very sad, Ence --"

"I'm not asking if you're sad or what! Now, tell me everything!" galit na singhal ko. Mabuti nalang at wala pang tao dito, kaming dalawa lang.

"Everything.."

Mas lalong lumalim ang gitla sa aking noo. "Don't just joke around, Loren. That's not what I want. All I want --"

"I'm not joking, Ence. You said I'll tell you everything and that's everything." he chuckled. Inanbangan ko siya ng suntok ngunit itinaas niya lang ang dalawang kamay na parang kriminal na sumusuko. "Chill, I just wanna see you smile again." huminga siya ng malalim bago mag salita muli. "I will tell you the truth of my identity but promise me that you won't get mad or even kick me first."

The Doctors Undiscovered Child (The Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon