End of the Road

To Fix

"Bahala na."

I opened the door just to be greeted by a half naked man lying down on the bed, sleeping, wearing his pants on and shoes. Tila ako tinulos sa kinatatayuan ng muling makita ang lalaking isang taon niyang tinakbuhan at pinanabikan na makitang muli. Unti-unting gumapang ang mga mata ko mula sa mukha nito pababa sa katawan. Damn! He worked out? Tila mas lalo lang nag matured ang katawan nito at nadepina. I can see how much he changed over the year. Napa lunok ako ng ilang ulit. Pero nagpa sindak sa akin ang kaliwang kamay nito na nakalaylay sa gilid ng kama habang may tumutulong dugo sa palad papunta sa daliri nito.

"The wounded monkey." I murmured and decided to sat down on the floor to tend this drunk monkey. I can smell the alcohol oozing from his body. Napa buntong hininga ako ng maisip na pumunta lang ba ito dito para makipag inuman kay Fabian? Did he even know that I am here?

Maagap kong kinuha ang palad ng binata at tiningnan kung malalim ba ang hiwa. Pero tila hindi naman kaya naka hinga din ako ng maluwag. Napabayaan lang talaga ng matagal kaya muka ng murder case sa dami ng dugo sa kamay nito. Maging sa carpeted floor ay may mga tulo na ng dugo. I feel sorry for Fabian because his pet ruined his thousand dollar carpet.

I cleaned the wound first using a cloth that I soaked at saline solution. Nang malinis ay nakita ko na ang hiwa sa gitna ng palad nito. Then I remember the broken glass when I enter the house. Sinulyapan ko ang natutulog na mukha ng binata. It's been a year but his looks never faltered. Tila lalo lamang naging kaalit-akit sa mata si Tyzer. From his pointed nose, kissable lips, thick black eyebrow and chiseled body, lahat iyon ay hindi makakaligtas sa paningin ng kahit na sino mang babae. I wonder how is he all this time? I want to talk to him. Siguro para matuldukan na ang lahat ng ito. Pero may masakit na parte sa puso ko na hindi sumasang-ayon.

Kumuha ako ng cotton ball at nilagyan ng betadine. Dahan-dahan kong dinampi iyon sa sugat ng binata. Hindi ko namalayan na pumapatak na pala ang luha sa mga mata ko habang ginagawa iyon. I continued mending his cut while I am crying over here. Ni hindi ko alam kung para saan ang luha na iniiyak ko ngayon.

I stopped from what I am doing to wipe my face. Mukha na akong basang sisiw, ngunit may mainit na kamay ang sumalo sa pisngi ko na nagpatigil sa pag hikbi ko. Nilingon ko ang binata na ngayon ay gising na gising na at nakatitig sa kaniya ng puno ng pagsisisi at takot.

"I'm sorry." He nurmured while wiping my tears using his thumb.

Tila sumabog lahat ng naipong inis sa puso ko kaya napadiin ang hawak ko sa hiwa nito sa palad. I saw when he winced and closed his eyes.

"A monkey doesn't know how to talk. Please shut your mouth."

"M-monkey?" Tila takang-taka naman nitong tanong.

"What are you doing here?" Ngayon naman ay binabalutan ko na ng gauge ang sugat nito.

"I missed you."

Muli kong diniinan ang sugat nito kaya napa ngiwi na naman si Tyzer. "Stop lying to me. You obviously come here because you missed Fabian, kaya naman pagkalapag na pagkalapag ng paa mo dito nakipag inuman ka kaagad. Look at you! You're too drunk to handle yourself, and this cut is a proof of your carelessness."

Tyzer sighed. "It's Fabian's fault. He lured me to have a drink with him. And that mother fucker made me so fucking jealous! Hindi ko natantiya 'yung galit ko. So I flipped his table."

I miserably missed staring at this man's face. But the fact the he didn't come here for me hurts real time. So I stood up and decide to leave. "It seems that you're fine now. I'll get going."

He immidiately sat down and stopped me from leaving. "Eros, please." Tila puno ng pagmamakaawa ang tono ng boses nito. "Let's talk."

"Nag-uusap na tayo."