End of the Road

.30

"Hanggang kailan mo ako tataguan?"

It's been four days now. At sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay hindi siya pumalya sa pag tawag kay Tyzer o maging ang pag punta sa condo nito para makita at makausap man lang ang binata. He's dodging her calls and messages. I even called his secretary but she keeps on saying that her boss is out of the country. I am starting to get crazy thinking his whereabouts. I can't focus on my work and most of the time tulala lang ako sa mga meetings namin. I can sense Jose's simple and silent glances every time. I didn't bother to ask him again because I want to believe his words. Na wala itong alam.

Gusto ko sanang tawagan si Rocco para tanungin ngunit pinang hihinaan ako ng loob. Nangako ako kay Tyzer na hindi ko guguluhin ang relasyon nila ni Keandra kaya pinili ko na lang manahimik at mag hintay. Pero tila nananadya ang tadhana, I saw published showbiz news online about Tyzer and Keandra inside of an airport. They are at Barcelona together and alone. Ayon sa caption ay tila nag babakasyon ang dalawa bago ang nalalapit na kasal. Kitang-kita ko sa larawan ang tila pag mamadali ng mga ito na makalayo sa camera, magka hugpong pa ang mga kamay ng mga ito habang naglalakad.

"Hey, you busy?"

Napapitlag ako ng may kumatok ng tatlong ulit sa table ko. Pinatay ko ang hawak na tablet at sinalubong ang ngiti ni Jose. He is sporting the same smile and aura.

"N-no, may binabasa lang akong report." I cleared my throat and tried to steady my heartbeat.

"Sorry, naistorbo yata kita. I knocked on your door but you're not answering. I got worried so I decide to get in."

"It's alright, hindi ko narinig. Medyo importante lang kasi 'yung binabasa ko. So, what brings you here?"

"Wanna have lunch with me right now? It's past twelve already. Sabi ng assistant mo hindi ka pa lumalabas ng office mo mula kanina. You're not trying to skip your meal, don't you?"

Napa tigin ako sa relo na nasa bisig at napa awang ang labi ng makita ang oras. He's right, malilipasan na ako ng gutom sa ginagawa ko. I sighed and agreed to come with him. Inayos ko muna ang gamit ko at naka ngiting naglakad na palabas ng office kasunod si Jose. Nag hintay pa kami ng ilang minuto sa harap ng elevator dahil maraming gumagamit at tila bumaba pa bawat floor.

"Is everything alright, Eros? You seems off lately. Akala ko magigiging maganda ang effect ng bakasiyon mo. May nangyari ba?"

Niligon ko si Jose. There's a genuine concern on his face. But he immediately hid it behind his smile.

"Nah, I'm fine. Baka pagod lang ito. Natambakan kasi ako ng trabaho at marami akong hinahabol na deadline submission. End of month na din naman kasi kaya maraming paper works." Iniwas ko ang tingin at isinuksok na lang ang mga kamay sa bulsa ng suot kong slacks.

"You still need to rest, Eros. Being hard working has pros and cons. You need to properly balance your time for rest and work. Baka magkasakit ka niyan."

Hindi ko alam kung bakit biglang pumasok sa isip niya ang mukha ni Tyzer. Mapait akong napa ngiti. He used to tell me things like how I am his rest in his hectic world. I felt the same for him. Siya ang pahinga ko sa nakakapagod na mundong ito.

Tumunog ang elevator at bumukas iyon. May iilang empleyado sa loob na sakay iyon. Pinauna akong pasakayin ni Jose bago ito sumunod. The employees greeted me and I did the same. Ganuon din kay Jose. We both ended up in a classic italian restaurant nearby. I ordered pasta with meatballs ganuon din si Jose. I am quietly eating the whole time. Tila hindi naman nakatiis si Jose kaya marahan nitong tinapik ang balikat ko.

"You're oddly quiet today. It started after your vacation. Alam kong may nangyari kaya ganiyan ka katahimik ngayon. You know that you can trust me, right?" He smiled at her.

Iniwas ko ang tingin upang itago ang nararamdaman. Wala ako sa tamang lugar kaya wala akong karapatang masaktan sa harap ng iba. I am the one who is doing shitty behind Keandra's back. It's my karma for choosing to love the man of her dreams.

"Wala ka ba talagang alam?" I tried to steady my voice. Still fighting the urge to spill my beans.

Jose scratched his chin and smiled apologetically. At muking nag seryoso kapag kuwan. Bumuntong hininga muna ito bago tila napipilitang mag salita. "I'm not in the right place, Eros."

Sarkastiko akong napangiti sa sarili. "And so do I."

"Don't get me wrong. I only want to help and to protect you."

Tinitigan ko ng matiim si Jose. "Kaya ka ba nasa building paglapag ng chopper at nag hihintay sa akin?"

"Yes."

"How? Who told you?"

"Let's just say that the showbiz news reporter who took your blurred picture with Tyzer at the beach is my cousin. I got curious at first, ayokong mangialam dahil may mga sariling desisyon tayo na tayo lang din ang nakakaalam kung bakit kailangan nating gawin iyon. But he's engaged, Eros."

"I know! But I'm in love with him. Maybe that's not enough reason for others. But that's enough for me to stay."

"You're only hurting yourself."

"I am ready for that consequence." Nanginig ang labi ko dahil sa kabang nararamdaman.

"And where is he? Bakit mag-isa ka lang bumalik ng Metro ng araw na iyon? Kaya ka ba tila problemado lately?"

I tried to face Jose straight but I can't, I can't stand the looks from his eyes. It's tearing her slowly inside. "He's with Keandra."

"Aren't you afraid?"

A lopsided smile form on my lips. "Do I look that brave, Jose?"

"Yes. You are that kind of woman in my eyes."

I shook my head lightly and stood up. "I need to go. Please excuse me."

"Ihahatid na kita, Eros."

"No need, I need a time off for now. Baka hindi na ako bumalik sa hotel today. I'll take a cab. You may go back to the office."

He nodded his head. Nababasa ko kung gaano nito kagusto na maihatid ako. Pero kailangan kong mag-isa muna ngayon. Kailangan kong hanapin ang lugar ko. 

"I'm sorry, Eros. I'm not telling you this just because I want to meddle in your life. I only want to protect you from the world."

"Thank you for this lunch. I got to go now."

Jose stood still and watch my every steps. Pag labas ko ng restaurant ay agad akong pumara ng taxi. Nagpahatid ako sa condo ko. Pag dating sa building ay nagmamadali akong bumaba ng sasakyan matapos mag bayad. Nasa twelfth floor ang condo ko kaya kinailangan ko pang mag hintay ng bababang elevator. Matapos ang tatlong minuto ay may isang bumukas kaya agad akong sumakay at pinindot ang floor ko.

Nang makalapag sa twelfth ay tinahak ko ang pintuan ng condo ko at pumasok duon. Dire-diretso kong tinungo ang lagayan ng alak at nag bukas ng bagong bote. I didn't bother to use a glass. I drink straight from the bottle. Naupo ako sa sofa at ibinato sa kung saan na lang ang sapatos ng mahubad ko iyon.

Parang binabayo ang dibdib ko sa sakit. My head is getting hazy and all I can think is the fact that Tyzer is ditching her for his fiancé. Pakiramdam ko ay isa akong basahan na napaka daling iwan. Pero ano bang karapatan ng isang kagaya ko? Everybody hates woman like me, the third-party.

Muli akong uminom ng alak. Inabot ko ang cellphone ko para subukang tawagan si Tyzer. Mahirap bang sagutin ang tawag ko? Bakit niya ako iniiwasan? Wala naman akong hiningi kundi ang hayaan lang niya akong mahalin siya. Pero handa naman akong lumayo kung ayaw na niya. Pero mahirap bang sabihin ang bagay na iyon?

"Bakit kailangan mo akong iwan sa ere na parang tanga?!" I throw my phone on the wall. Nakita ko ang pagkabasag ng screen niyon. Pero wala akong pakialam. Wala rin namang gamit iyon para malinawan ako.

"I hate myself." I murmured while tears flowing down from my eyes.