Just Like Before

Chapter eight

"Irish!." Bigla akong napabangon sa malakas na sigaw ni papa, hindi ko alam kung anong oras na ang alam ko ay madaling araw palang at siguro ay kakauwi lang nila papa galing reception.

"Irish!." Malakas na sigaw muli ni papa.
Dali dali akong lumabas at bumaba sa may sala, gulat akong tiningnan si papa na galit na galit na nakatingin saken.

"P-Papa w-why are you s-shouting? Where in the middle of the dawn." Hindi maganda ang pakiramdam ko sa tingin saken ni papa samantalang si mama naman ay nakaalalay lang kay papa. Parang may mali o baka dahil don sa..

(DAWN: madaling araw.)

"Isn't it that man is your boyfriend?." Sabi na nga ba sa kasal ang tinutukoy nya.

Napayuko ako sa sobrang kahihiyan kay papa. Legal kami sa magulang ko at gustong gusto sya ng mga ito para saken ganon din naman ang parents ni Calix.

Walang tumutol sa relasyon namin mula sa pamilya namin lahat sila ay boto sa pagmamahalan namin ngunit nagiba ang ihip ng hangin.

Bumalik ako sa kasalukuyan ng biglang sumigaw si papa.

"Answer me! Isn't it?!." Hindi ko parin magawang sagutin si papa dahil sa kaba at dahil sa namumuong luha sa mga mata ko.

"Hija, please answee your dad." Napatingin ako kay mama na tumango pa saken napatungo ulit ako kasabay ng pagbagsak ng luha ko.

"Y-yes pa, w-we broke u-up." Hindi ko na kaya pang itago ang saloobin ko kaya umiyak na ako sa harap nila papa wala na akong pake kung kaawaan ako, kailan ko lang to ilabas.

"Since when?."

"Three days before his wedding." Mahinang sagot ko, masyado akong kinakabahan kay papa dahil alam kong magagalit sya ng sobra lalo na at ganito ang sitwasyon.

Pagdating saken ay todo ang alaga ni papa hindi nya ako pinapabayaan, sunod sa luho at kung saan saan pa. Palibhasa ay isa akong anak kaya ayaw ni papa na binabalewala ako kailangan lagi akong angat at yun ang isa sa mga pinagpapasalamat ko at sya ang naging ama ko.

"Oh god!." Mabilis kong iniangat ang paningin ko ng sumigaw si mama.

"P-papa! What's wrong? Papa!." Hinawakan ko sya sa balikat at pilit na dinidiinan yun walang naging tugon si papa at nanatili paring nakakapit sa dibdib nya na para bang may masakit sa parteng yun, nilingon ko naman si mama at ganon nalang ang pagtataka ko na umiiyak na sya at balisang tumatawag sa ambulance.

What's wrong?

Segundo lang ng tumawag si mama ay anjan na ang ambulance kung paano nangyari yun malay ko. Nang makarating kami sa ospital ay agad kaming sinalubong ng family doctor namin. Lima silang sumalubong samin na labis kong ipinagtaka. Madali nilang inutusan ang mga nurse na asikasuhin si papa. Nang mawala na sa paningin ko si papa ay nabaling sa limang doctor na nakatayo sa haral namin ay dalawa lang ang kilala at ang iba ay bago sa paningin ko..

Ano bang nangyayari? Bat andaming doctor?

Sa pagkakaalam ko ay masigla si papa wala itong iniindang kahit anong sakit pag nagpapacheckup kami ay laging sabi ng doctor ay " you have a good health Mr.Gonźalez.

Minuto lang lumipas ay nagkakaripasan ng takbo ang mga doctor na nakita ko kanina at mga nurses. Napatayo ako at tiningnan ang bawat kilos nila masyado silang aligaga na para bang may malaking problema.

"Irish!." Napalingon ako kay mama ng isigaw nya ang pangalan ko. Umiiyak sya at patakbo akong niyakap sabay ang hila nya saken palabas ng hospital. Sa sobrang pagtataka ko sa kilos nila ay wala akong nagawa at wala akong naitanong. Masyado akong nagtataka sa mga nangyayari.