Dear Seraphina

Chapter 2

Chapter 2

T'was a tiring day and I have reasons why I should sleep early. Maraming hinandang pagkain si daddy sa aming pagbabalik. Kompleto ang lahat ng Alvarez kung kaya't nagkaroon kami ng maliit na celebration. Gaya rin ng mga Great Dumpees, inusisa rin ako ng aking mga tito. Buti naman at hindi na nila binanggit ang nangyari noong gabing iyon.

Pagkatapos naman ng salo salo ay napagplanuhang magmovie marathon ang aking mga pinsan. The Hills have Eyes ang napili nila kung kaya't hindi na kami sumali ni Axon sa panonood dahil hindi ko natatagalan ang mga horror movies. Sa theater room sila nanood kaya naglaro nalang kami ng xbox ni Axon sa sala. Busy din naman kasi sina daddy sa pag uusap tungkol sa business at 'politics'. Yeah, si dad, tito Raf and Clark ay involved sa politics. Si tito Arnold at Tito Stephen lang ang sa business.

I don't know if it's coinsidence or what, pero wala akong mga tita. So many reasons why. Pinatay, namatay, o di kaya'y pinutol ang ugnayan sa mga Alvarez dahil sa misteryosong nangyayari sa amin. Si mom? Kabilang siya sa mga pinatay. Tita Aria, Tito Rafael's wife, borned the first Alvarez girl. Sad to say, namatay siya right after ipanganak.

Pagkatapos malaman ng parents ni Tita Aria ang kababalaghang nangyayari sa amin ay nilayo niya siya kay Tito Rafael. It was just too miraculous dahil pagkalipas ng isang taon nagluwal ulit ng isa pang babaeng Alvarez si mammy. And that was me. And unfortunately, I'm the only girl left of all the Alvarez. That's why I'm considered as the Princess of Alvarez. That's why they are protecting me. Kasi alam nilang punterya ng kalaban ang babaeng Alvarez. Kasi alam nilang kahinaan ng Alvarez ito.

And it's a sure thing it sucks to be the only girl.

Napalalim yata ang inisip ko dahil hindi ko namalayang may kumakatok na pala sa kuwarto. Napakurap ako at bumalik sa katinuan.

"Pasok!" Sigaw ko at umupo sa kama.

"Is the princess already tired?" Shan grinned and closed the door. Lumapit siya sa akin at umupo sa aking tabi.

"Well, I was about to rest. You disturbed me, Great Dumpee!" Ngumisi nalang siya sa aking inasta. Humiga siya sa kama at huminga ng malalim,"I told you, I'm not already a Great Dumpee."

Humiga rin ako sa tabi niya. Curiousity filled me kaya tinanong ko na siya,"So who's the lucky girl?" Tumingin ako sa kanya na ngayon ay nakatitig lang sa ceiling. Hindi siya sumagot. Tumahimik lang siya. And there's something about in his eyes. Alam kong malungkot ang kanyang mga mata. Alam kong may mali. Hindi ko alam kung ano kaya't hinayaan ko nalang siyang manahimik. I don't want to force him about this. Gusto ko siya mismo ang mag open up sakin. And I'm glad he did.

"She's Samantha." He said smiling weakly still staring at the ceiling.

"She has a nice name."

"Yes, she has." Ngumiti siya. And I know from that very moment that he's deeply inlove with this girl named Samantha. Pero anong problema? Bakit ..bakit malungkot siya? "Does she love you back?" Tanong ko dahil hindi ko talaga alam kong bakit siya malungkot. Maybe, she doesn't love him back?

"I've never been loved by a girl like this before." He said proudly.

I frowned. "I think you just forget about me."

He chuckled and pinched my nose. He sighed and responded,"Ofcourse not, sweetie. It's just different. You know, being romantically loved by a girl."

"So then. What makes you sad?" I asked with curiousity on my face.

"I'm not. It's just that, I don't want her get involved with this war. You know what I mean, darling?" I nodded quickly just before he finished his sentence. Now I understand why. Gusto lang niyang protektahan si Samantha. Gusto lang niyang ilayo ito sa kapahamakan. That's the thing about protecting. It involves risk. It involves sacrifice.