Πάνω στις ράγες {01}

1.4K 160 67
                                    

Το αλκοόλ έβραζε μέσα στις φλέβες μου. Σέρνω ζαλισμένος τα πέλματα μου πάνω από τις γραμμές του τρένου και κοντοστέκομαι στην μέση του σιδηροδρόμου. Φέρνω το στόμιο του μπουκαλιού ανάμεσα στα χείλη μου και αφήνω την καυστική γεύση του να λιώσει πάνω στα σωθικά μου.

Αφουγκράστηκα το τρένο καθώς πλησιάζε, ανοιγόκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να το δώ αλλά το μόνο που κατάφερα να δώ ήταν το θολό μονοπάτι των γραμμών να διαστέλλεται μπροστά μου.

"Έρχεται!", "Τσάκισε το Αλεξίου!", "Χάρηκα που σε γνώρισα Ίαν!", "Τον πούστη θα τον κάνει ένα με τα σίδερα!" οι ενθουσιασμένες φωνές των αγοριών δίπλα μου ανακατεύονται η μια πάνω στην άλλη χωρίς να μπορώ να τις ξεχωρίσω.

Στρέφω το κεφάλι μου και σχηματίζω ένα αμυδρό χαμόγελο παρακολουθώντας τους με δυσκολία να πηδάνε ο ένας πάνω στον άλλον, να αλλήλοσπρώχνονται και να βγάζουν επιφωνήματα αδρεναλίνης που εκτείνονταν σε όλη τη περιοχή.
Ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν τότε.
Δεν θέλω να ξέρω στη κηδεία μου τι θα γίνεται.

Η όραση μου αρχίζει και διακρίνει το τρένο το οποίο ξεπροβάλλει μέσα απο το σκοτάδι της νύχτας. Η απόσταση μας μειωνόταν δραματικά γρήγορα, ερχόταν προς τα πάνω μου. Ο ήχος του έμοιαζε με ενοχλητικό βουητό στα αυτιά μου το οποίο όλο και μεγάλωνε, οι γραμμές στα πόδια μου ταρακουνιούνταν σαν να με προειδοποιούν να φύγω και εγώ δεν έχω υπάρξει πιο τύφλα στην ζωή μου, οπότε τις αγνόησα.

"Κουνήσου ρε μαλάκα!" "Εντάξει φτάνει, κόφτο τώρα!"

Σκάστε, ήθελα να φωνάξω. Το αίμα που κάνει τη καρδιά μου να σφυροκοπάει έχει παραδώσει τη θέση του στο αλκοόλ. Ένιωθα σαν κάποιος να πιέζει το κεφάλι μου κάτω απο το νερό.

Όσο μεγάλωνε το τρένο άλλο τόσο θάμπωνε η όραση μου. Ώσπου το ύψος του έμοιαζε δαιδαλώδες μπροστά στο δικό μου.

"Φτάνει!"

"Λίγο ακόμα" μουρμούρισα, πιο πολύ για τον εαυτό μου. Η αδρεναλίνη είχε αφήσει το σώμα μου εμβρόντητο, ήμουν πανέτοιμος για αυτό.

"Φτάνει Ιαν! Φτάνει γαμώτο!"

Να πάρει, το βουητό στο κεφάλι μου με διαιόλιζε. Κάτι σε όλο αυτό κρατούσε τα πόδια μου ριζωμένα στο έδαφος. Κάτι μέσα μου με έκανε να πιστεύω οτι εγώ θα έβγαινα νικητής απο τη σύγκρουση.

Όλους αυτούς τους ενοχλητικούς ήχους καλύπτει η κόρνα που πατάει πασχίζοντας ο οδηγός. Ο δυνατός και τσιριχτός ήχος κάνει τα αυτιά μου να ματώνουν. Η κόρνα ξυπνάει βίαια τις αισθήσεις μου.

Κάτω Απ'την ΣελήνηDonde viven las historias. Descúbrelo ahora