Broken Hearts

1-Giriş

Oturduğum yerden ayaklarımı sallayarak onu izliyordum. Odanın ortasındaki pencereden içeri giren ışık gözümü alsa da bu onu görmem için bir engel oluşturmuyordu, çerçevesiz gözlüğünü çıkartıp masaya koydu ve bana döndü.
"Durumun gayet stabil gözüküyor. Bir sorun olduğundan emin misin, Olivia?" Bakışlarımı onun meşe yeşili gözlerinden kaçırdım. Bugün sırf onu görebilmek için baş ağrısı yalanından geldiğim kaçıncı gündü hatırlamıyordum. Gözlerimi kırpıştırıp ona masum gözlerle baktım.
"Ne oluyor bilmiyorum Bay Niklas daha birkaç dakika önce her şey etrafımda dönüyor gibiydi." Bana bakıp gülümsedi.
"Öyle mi?" diye cevapladı. Yanıma yaklaşıp sedyenin önünde çömelerek. Elini boynumdaki gevşemiş kurdeleye atıp çözdü ve tekrardan bağlamaya başladı.
"Burayı daha sık ziyaret etmek istemiyorsan sağlığına dikkat etmelisin, Olivia" bakışlarını düzgünce bağlanmış olan kurdeleden gözlerime çıkardı. Biraz fazla seslice yutkunmuş olacağım ki gülümseyip kalktı ve masasına yürüyüp tahta sandalyesine oturdu. Eğer böyle davranacaksan nasıl daha sık ziyaret etmek istemeyeyim ki Niklas. Sedyeden kalkıp oyuncak ayım Briana'yı aldım ve çıkışa doğru yöneldim. Kapı eşiğine gelince ona son bir kez daha baktım; mükemmel biçimde ütülenmiş fil dişi gömleği yanık teniyle çarpıcı bir tezatlık oluşturuyordu, uzun kirpiklerinin gölgelediği gözlerini ise kitabına dikmişti.
"Hoşça kalın, Bay Niklas" sadece kafasıyla onaylamakla yetindi ve bu da bana yetti. Her seferinde aynısını yapardı. Kapının kolunu çevirerek açıp dışarı çıktım, serin orman havasını içime çektim ve kulübeden yetimhaneye giden patikaya adımımı attım.