One Shot Stories

We're not meant to be

"Babe, sa tingin mo tayo na ba talaga?" I asked my man na nakahiga sa aking mga hita. Kita ko ang Unti-unti niyang pagtingin sa akin habang ako naman Ay nakatingin sa kawalan.

"Well, Hindi tayo sigurado.... Pero I hope so" he shrugged. Tumingin ako sa kanya pero sa iba na ang kanyang tingin.

"Babe" tawag ko dito habang hawak hawak ang camera at itinuon sa kanya.

"Hmm?" Tanong niya, pinipigilan kung matawa dahil sa kalukohang naiisip.

"Babe... Kailan ka magpapakasal?" Tumingin siya sa akin while his eyebrows creased. Ngumisi lang ako.

"Hmm... Siguro pag 28 na" he shrugged at syaka tumingin ulit sa cellphone niya.

"You may now kiss the bride"

I pause the video as my tears started to fall, Hindi ko mapigilan ang sakit na nararamdaman. I looked at my man standing in front of me with his angelic face and beautiful smile, he's now 28.

Ang Gwapo niya pa din, nakadagdag pa yung suot niyang suit. I can sense the happiness and contentment sa pagtitig sa kanyang mukha, at masaya ako sa tuwing masaya siya.

But the smile in my face started to fade away as I looked at the girl he's facing. The reason why my man is happy, the reason why I am suffering. My twin.

He's now 28 and today is the marriage day. Nakaupo lang ako dito sa likod habang pinagmamasdan ang kanilang mga masasayang mukha. Yes he's married pero Hindi ako ang bride.