პროტაგონისტი (დასრულებული)

Mad at pxq

- მასწავლებელო, თქვენი საყვარელი პოლიტიკოსი ვინაა? - წიგნში ცხვირჩარგულმა იკითხა და ქურდულად გამომხედა.

- ჩვენი პრეზიდენტი! - ცალყბად გამეცინა - რაში გაინტერესებს?

- ისე, უბრალოდ. - ცხვირმოტეხილი კალმით რაღაც ჩაჯღაბნა რვეულში - მომატყუეთ?

ოჰ, ეს ბიჭი... ძალიან მიშლიდა ნერვებს. ისეთივე ზარმაცი იყო, როგორიც უპასუხისმგებლო, უწესო, უზნეო... სასაცილო.

- ბევრს ლაპარაკობ, იცი? - მინერალური წყალი მოვსვი - აბა, იპოვე ის ნაწილი, რომელიც გთხოვე?

- კი! - ყელი ჩაიწმინდა - "მისნის გონება გარედან სარკისებური, შიგნიდან კი ქაოტურად მოწყობილი უნდა იყოს, რათა ნებისმიერმა უცხომ, რომელიც იქ შეღწევას განიზრახავს ან მხოლოდ საკუთარი თავი, ან სულ ვერაფერი დაინახოს."

- როგორ გგონია, ეს რას უნდა ნიშნავდეს? - ნიკაპით ხელს დავეყრდენი.

- დაზუსტებით ვერ გეტყვით, მაგრამ, ალბათ, დაახლოებით, იმას, რომ საკუთარ თავსაც კი არ უნდა ვენდოთ ბოლომდე... - მიპასუხა და წარბი შეკრა - ვცდები?

- როგორც ყოველთვის! - ტონს ავუწიე - ეს ნიშნავს, რომ, გონების მართვამდე, ქაოსის მართვა უნდა ისწავლო!

- და ეს როგორ უნდა გავაკეთო?! - ფეხი სკამზე შემოდო.

- შეგიძლია მაგიდაზე ამოხვიდე, აქაცაა ადგილი! - ცხვირი ავიბზუე მისი ეტიკეტის შემხედვარემ.

- მემ, ვწუხვარ... - სწრაფად დამალა მუხლები მაგიდის ქვეშ - ასე მივეჩვიე...

- თითქოს მაინტერესებდეს...

- დიახ, არ გაინტერესებთ, თქვენ თქვენი წესებით ხელმძღვანელობთ!

- ზუსტად! - თავი დავუქნიე და გამეცინა.

- წინასწარმეტყველებაც შეგიძლიათ? - მომაჩერდა გამომცდელად.

- დიახ, - ტუჩები მაგრად მოვმუწე - და, აი, სწორედ ახლა ვხედავ, რომ მისანთა გამოცდებს ვერ ჩააბარებ, რადგან სახლში არასდროს მეცადინეობ!

- მემ...

- შენ ფრანგი არ ხარ, ასე ნუ მომმართავ!

- სულ რატომ მეჩხუბებით?! - გაწყრა, თუმცა მაინც ფრთხილობდა.

- იმიტომ, რომ მე მხოლოდ მათთვის ვმუშაობ, ვინც თავადაც მუშაობს საკუთარი თავისთვის! შენ კი, იმის მაგივრად, რომ სახლში იმეცადინო, ყველაფერს ჩემთან ერთად აკეთებ. ახლა ხვდები?! - წამოვწითლდი აშკარად - საშინლად მიცრუებ იმედებს! ხან რით გაგყავს დრო და ხან - რით. ფულს ტყუილად მიხდი?! დაგანებებ თავს, მაშინ!

- მაპატიეთ... - მაისურის საყელოში ჩაიკარგა - ბოდიში...

- საშინლად გამაბრაზე! - რატომღაც ტვინში სისხლი ტკივილამდე მომაწვა.

- მაგრამ, მემ...

აღარ ვუსმენდი. გარეთ ტირიფები ტიროდნენ.