Walls Between Us ( On-Hold )

CHAPTER 4

Javier POV

Flashback

Seing this beautiful girl every is the best thing in my life her long bouncy wavy hair , her almond eyes , pouty but pinkish lips , the pointed nose she have . Well tanned skin . Everything is just so beautiful . So simple but in my eyes it's elegant and very mysterious . The way she laugh always making me melt but realizing that her smile and laugh was fake . The only thing that comes in my mind is i want her to be happy and she did not deserve any sadness and i want to change it . But i can't , i like this girl every since i met her . My life is already planned and if i approach this girl , i know what will happen . I'm satisfied that i can see her in a not so good condition and i don't want to make it worst .

Stalking and staring at her from a far is definitely hard for me , i like her but i can't do any confession . The feelings i have is only for myself .

Maybe being far away from her is okay than ruining her life .

End of flashback

Ngayon ay nasa higaan nako habang nirereplay sa utak ko ang nangyari sa buong buhay ko . Lagi akong ganito bago matulog , iniisip ko kung masaya ba ako sa daloy ng buhay ko .

May mapagmahal na pamilya , sobrang blessed ako at di pa ata sapat ang salamat dahil meron akong kompletong pamilya at mahal na mahal nila ako . Akala ko nung bata ako ay di nako mahal ng magulang ko dahil pinagsasabihan nila ako , i used to be a little brat in my childhood days , gusto ko lahat ng magugustuhan ng mata ko ay makukuha ko . Ang lagi kasing nasa isip ko ay ' My family is rich , so i can buy anything i want because it's my parents money and they will gonna give anything for me to make me happy '

But i was wrong my parents let me realized things simula ng humantong ako sa edad na 7 tinuruan nila ako magtipid di dahil nawawalan na kami ng yaman. Ang dahilan ay para matuto akong magisip na di porket mayaman at lulunudin mo na ang sarili mo sa pera lalo na kung di mo naman ito pinaghirapan . Natatawa pako dahil nung ako'y nag sampung taon may 200 pesos allowance ako for one month , sabi nila mommy sakin i need to save my money even i have school projects at pambaon sa araw araw . Kaya natuto din akong magbaon ng kanin sa school , naka private school ako lahat ng mga kaklase ko ay naweweirduhan sakin dahil mayaman naman daw kami so why not spend money as much as i want and buy at school cafeteria than bringing some rice with processed or can goods . Every person have a choice of living and i choose to live my life to the fullest and at the same time saving money .

Meron din akong mga kaibigan na mapagkakatiwalaan , in my childhood days i used to be bullied by many rich kids because i'm bringing a lunch box , they always on my side and they don't insult my lifestyle instead they join me to bring a lunch box so i won't feel out of place when we are together . Akala nila katulad ako ng mga bata sa paligid na pinagbabaon ng 1000 pesos sa isang araw at bilin ang gusto ko hanggang sa walang matira. Katulad din kasi nila ako they save money even they're rich kaya nagkasundo kami agad . Katulad ngayon na magkakasama parin kami at nagtutulungan. Napaka bait at medyo tarantado ang mga kaibigan ko himala nga lang pag biglang umiyak yon dahil sa babae.

Napaka raming nangyayari sa buhay niya pero napapatanong siya sa sarili niya 'masaya ba ako sa buhay ko' . Di nya maramdaman ang kasiyahan sa puso.

Pagmamayari niya ang The Martinez Corp. Lahat ng yaman nasakanya na , may mahigit 20 kotse at 12 na bahay na naka locate sa iba't ibang lugar . Nagpapaaral din siya ng mga katulong nila na di nakapag tapos ng pagaaral . He loves kids kaya nagdodonate siya sa mga bahay ampunan . Sabi ng mga tao sa kanya ' siguro masaya ka sa buhay mo kasi walang nagpipigil sayo na gawin kung anong gusto mo ' .

Well at his condition di niya pa alam kung masaya ba sya parang may kulang , he feel that emptyness inside his heart and soul , di ko alam na nagiisa lang pala talaga ako sa buhay ko at di ko napapansin na nangangailangan ako ng atensyon .

I used to be in this big lonely house , simula nang mag 21 ako my parents let me choose where to live . Sinong di aayaw sa malaking bahay right? , Akala ko masaya because i can do anything with my own house pero hindi.. I can't be happy and being happy is all i wanna be , happy with my wife and having fun with our kids but i can't because something is really trying to stop me from being happy. I know that if i do that for my own happiness the lives of others will be messed up. I will titled myself as selfish person because i will do anything for my own happiness .

Di ko namalayan ang oras kaka daydream ko , it's 1:23am and gising pako dahil sa late nakong humiga sa kama , sa dami ng ginawa kong related sa trabaho , di ko namamalayan na ilang oras na pala akong nagsusulat at nakatingin sa laptop sabay maglalakad sa kama ko para mag daydream . Pero hindi ako makatulog kaya mas pinipili kong ubusin ang oras ko kakatrabaho at kakatulala sa hangin . Lahat ng maids ay tulog na ayoko naman istorbohin ang tulog nila dahil maingay ako gumalaw .

Naalala ko na may gagawin pako mamayang umaga kaya ipinikit ko na ang mata ko kahit ang totoo ay nabobother ako dahil sa iniisip ko kanina. Pero di lang yon ang mga nangyayari sa buhay ko , marami pang iba at mas nabobother ako pag iniisip ko ang mga yon

.........

Okay shoutout kay FrancinePeralta2 , siya po yung nagbibigay ng ideas kasi minsan di ko alam kung paano paiikutin yung storya ng maayos ( ewan ko kung maayos nga ba ) . So ibigsabihin di lahat ng nangyayari dito galing mismo sa imagination ko tinutulungan niya din po ako . So thank you bby ily❤️✨