Psikopatlar

Kurtarıcılar

                   ✌🏻İYİ OKUMALAR✌🏻

"Geliyoruz?"

"Evet y/n jisoo ve ben."

"Peki.."

Az da olsa rahatlamıştım... nasıl olsa min joon değildi yanında gelen. Ondan nefret ediyordum cidden. Üzerime beyaz bir kıyafet ile altıma siyah bir kot giymiştim. Rahat olmalarını umuyordum fakat içinde zor hareket ediyordum. Kapıdan gelen sert sesler ile yerimden sıçradım ve koşarak kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm jisoo'ya uzunca bakarak ne olduğunu sordum.

"Ne oldu? O neredeymiş?"

Elimi hızlıca tutup, beni arabaya bindirdi. Jennie çok kızgındı. Chaeyong'un attığı konumu açarak gaza sonuna kadar bastı. Camı açtım ve yüzüme gelen havayı elimle engellemeye çalışıyordum. Arada saatin kaç olduğuna bakıyor, ne zaman gelebileceğimizi hesaplamaya çalışıyordum. Sonunda vardığımızda arabanın bagajından jennie'nin aldığı koca sopaya hayretlerle bakıyordum.

"Ne bakıyon amına? Kaldır kıçını."

Yerimden hızlıca kalkıp, jisoo'nun bana verdiği sopayı elime aldım. Hızla kapıya koşan jennie hiç olmadığı kadar sinirliydi. Nereye geldik biz? Neden buradayız? Chaeyong'a ne oldu ve o nerede? Aklımdan geçen soruları kenara bırakıp, jisoo'nun açmış olduğu kapıya doğru koşmaya karar verdim. Elinde sopayı çevirerek koşan jennie'nin tam arkasındaydım. Herkes çığlık atarken elleri ve ayakları bağlı olan chaeyong'u çözmem için jisoo beni yönlendirdi.  Chaeyong, oldukça ağlamıştı. Onun adına çok üzülmüştüm. İpleri çözer çözmez arabanın bagajına koştu. Bu bir plandı kesin. Yada bu işleri daha önce yapmışlardı. Oradaki adamların hepsi yerdeydi.

"Bana bak y/n eğer şimdi bir adama vurmazsan ben sana vururum."

Jennie'ye hayretle bakmaya devam ederken bana doğru hızlıca koşan iki adam gördüm. Dişlerimi sıkarak birinin kafasına, birinin de karnına geçirmiştim. Jisoo bana bakarak çığlık attı.

"VAY ANASINI!"

Gülümseyerek gaza geldim ve önüme gelen herkese vurmaya başladım. Oysa ben sineği bile incitemezdim.

"Toparlanın gidiyoruz."

Yerdeki sopamı alıp arabaya koştum. Herkes yorgundu.

"Ne oldu lan? Nasıl yaptık bunu biz?"

Herkes kahkaha atarken ben hâlâ cevap bekliyordum. Tam yanımda duran chaeyong'u  dirseğim ile dürttüm.

"Tamam, anlatma vakti geldi sanırsam. Ben birine borçlanmıştım y/n. Daha sonra ben borcumu ödedim fakat ödediğim kişi bana aşık olmuş. Beni kaçırıp kaçırıp duruyordu ve ben bir şey yapamıyordum. İlk defa da telefonumu almadılar. Ve size ulaştım. Yine beni taciz edecek diye korkuyordum ama olmadı. Ellerim ve ayaklarımı bağlayıp bana işkence edeceğini söyledi."

Çok şaşırmıştım. Onun kadar güçlü bir kadın, nasıl olur da böyle bir duruma düşer? Sonunda eve varmıştım. Kendimi yatağa atıp iç çektim. Üzerimi değiştim. Telefonumu kurcaladım ve min joon'dan 34 arama gördüm. Umuruma takmadım ve beni bir daha aramasını istemediğim için ona mesaj attım.

"Yeter artık beni aramaktan vazgeç joon."

Mesajıma baksın bakmasın umurumda değil. Sonuçta ben yazdım ve istemediğimi belirttim. Bana gelen bir mesaj ile telefonuma yöneldim. Bu min joon'dan değildi. Bir numaraydı.

"Senden nefret ediyorum."

"Ne?"