Psikopatlar

Nefret

                     ✌🏻İYİ OKUMLAR✌🏻

'Senden nefret ediyorum...' neydi bu şimdi? Konuşmayı devam ettiren o olmuştu.

"Kapıya çıkta göstereyim."

"Kimsin..?"

O sadece görmekle kalmıştı. Ben ise korkmuştum. Min joon olduğunu düşünerek kapıya çıkmamaya karar verdim. Ardından sesli bir mesaj geldi.

"Beni tanımaya bilirsin şu an. Çok normal. Ama izin verde tanıtayım. Dışarı çık güzel bayan."

Derin nefes alıp veriyorken bu sesin tanıdık olmadığını fark ettim. Yavaş adımlarla dışarı çıkmaya hazırlandım. Kapıyı hızlıca açıp etrafa baktım fakat kimse yoktu. Bir mesaj attım ona.

"Çıktım neredesin?"

Mesaj sesini duyar duymaz kafamı sesin geldiği yöne çevirdim. Ses ilerden geliyordu ve meraktan koşmaya başladım. Ayağım takılmıştı. kafamda bir acı hissettim... bi anda yere düştüm ve kalkacak hâlim yoktu.

**

Gözlerimi yavaşça açmıştım. Karanlık ve boş bir odadaydım. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Ağzımda band, ellerim ve kollarım bir sandalyeye bağlanmıştı. Korku içinde bağırabildiğim kadar bağırdım. İçeriden 3 kişinin bana doğru geldiğini görünce gözlerim büyümüştü. Birinin omuzuna büyük bir sopa, diğerinin bıçak, ve diğerinin de silah vardı. Titriyordum ve nefes nefese kalmıştım. Ağlamamaya çalışmaktan boğazım düğüm düğüm olmuştu. Zor yutkunurken elinde sopa olan kişi bana yavaşça yaklaştı. Ağzımdaki bandı çıkartıp gülümsedi.

"Selam hanımefendi."

Yüzlerindeki maskelerden kim olduklarını göremiyordum.

"Nerdeyim ben? Neden buraya geldim ve neden hiç bir şey hatırlamıyorum?"

Korku dolu gözlerle onlara bakarken aralarından biri bağırmaya başladı.

"Çok soru soruyorsun seni öldürmemiz için bir neden yarattın sanırım."

Diğerlerine bakarak kahkaha attı ve yanıma yaklaşıp eğildi.

"Selam. Ben park jimin."

Bu ismi daha önce hiç duymamıştım. Kafamı sallayarak yutkundum. Elindeki sopayı sallayarak maskesini çıkartırken yanıma eğildi.

"Bende jeon jungkook."

"Bu bilgler işime yaramaz."

Elinde silah olan yakışıklı bana gözlerini dikmişti.

"Kız haklı beyler. Daha önemli bilgiler lazım. Ha bir de, ismim kim taehyung."

Park jimin denilen kişi elindeki bıçağı boynuma bastırdığı an, gözlerimi kapatarak ağlamaya başladım.

"Hm, mesela bu bıçak seni 7 saniyede öldürebilir. Denemek ister misin ha?"

Gülümseyerek bana bakmaya devam ediyorlardı. Jungkook ise göz devirip bıçağı boynumdan çekti. Hepsi birden ayaklanıp odanın etrafında dolaşmaya başladı.

"Ben kendi ismimi söyledim. Şimdi sıra sende."

"Benim ismim y/n efendim."

Elini çenesine koyup yanıma yayıldı jungkook. Ben ise ağzım açık bir şekilde ona bakıyormuşum ki eliyle ağzımı kapattı. Utanç içinde derin nefesler alıyorken sessizliği bozan bu sefer ben olmuştum.

"Ben neden buradayım?"

"İnanır mısın bilmem ama bu aralar canımız çok insan kesmek istiyor."

Bağlı ellerimi ipten çıkartıp bileklerimi ovuşturdum.

"Bir dahakine sıkı bağlayın bari."

Şaşırmış bir şekilde bana bakıyorlardı. Taehyung koşar adımlarla kapıyı kilitledi. Bende ellerimle ayağımdaki ipleri çözmüştüm. Yavaşça ayağa kalkarak gülümsedim.

"Açıkcası belki size bir şey yapamam ama kick box hocasıyım."

Boynumdaki kemiklerin sesini duyduklarında kaşlarını kaldırdılar.

"Hadi canım?"

Ciddiye almadıklarını görünce jiminin karnına bir tekme geçirdim. Jimin karnını tutarak dişlerini sıktı. Diğer ikisine bakarak içimden geçirdim. 'Eyvah.'

"Hadi ama ya. Hemen öldürmek istemiyorum. Biraz işkence edeceğiz sana. Böyle yaparsan hemen ölmek zorunda kalırsın."

Jungkook en başından beri beni korkutuyordu. Ellerimi yumruk yaparak yere oturdum. Tae bir sopa alıp kafama geçirene kadar her şey iyi gibiydi...