KÜÇÜK ŞEYTAN

SOĞUK

Beyaz.
Bembeyaz.
Odamda ki cam tavanın üstü.
Bembeyaz karlarla kaplı.
Tıpkı bir örtü.
Soğuk bir örtü.
Bu soğuk örtüyle bedenimin birleşmesini isterdim.
Vücudumun her zerresinde hissetmek isterdim.

Cam tavana yağan karları uyandığımdan bu yana seyrediyordum.
Üzerime atılan toprak gibiydi.
Karın yağışı beni izlerken rahatlatıyordu.
Tam olarak 2 saat 7 dakikadır.

Yavaşça doğruldum.
Yerdeki fayans zemine ayaklarımı değdirdim.
Ayaklarımdan vücuduma yayılan soğuk kendimi titretmemi sağlamıştı.
Ama bu hissi seviyordum.
Yatağımdan çıkmayı bu duygu için seviyordum.
Sevmek.
Uzun zamandır yabancı kaldığım kelimelerden.

Yalpalayarak odadan banyoya geçtim.
Ellerimi lavabonun kenarına yerleştirip ,kavradım.

Soğuk.

Tekrardan sevdim.
Kafamı kaldırıp Aynaya döndüm.
Oraya bakmayı sevmiyordum.

Gözümün altındaki mor halkalara baktım.
Yüzümü inceledim.
Her noktasını.
Aslında onun gelmesini bekliyordum.

Yansımazdan arkadaki cama baktım.
Elimi aynaya değdirdim.
Onu kontrol etmek istiyordum.
Beni bırakmış mıydı?
Bu bir nevi kurtuluş muydu benim için?
Elimi aynaya tamamen değdirdiğimde aynada soğukluk yerine elimi yakarcasına sıcak hissetmiştim.

Nefret ettim.

Bu sıcak histen tamamen nefret ettim.

Nefret.

Elimi sıcaklıkla aynadan çektim.
Saçlarımı geride topladım.
Hâlâ saklanıyordu ya da gitmişti.

Dolabımdaki kapatıcıyı aldım.
Göz altlarım.
En hasar görmüş yerlerden birisiydi.
Zihnimden sonra.

Yüzüme baktım.
Solgunlaşmıştım.
Kapatıcı eklenince yüzümdeki solgunluk artmıştı.
Ruj.
Belki parlaklık verebilirdi.
Ama tercih etmek istemiyordum.
Son kez soğuk su ile yüzümü yıkadım.
Göz altına sürdüğüm kapatıcıya gelmemesi için parmak uçlarımdan su damlaları akıttım.
Elimi havluya sürdüm kuruladım.

Yavaş adımlarla merdiven yöneldim
Mermer.
Siyah mermerdi.
Evde en sevdiğim yerlerden birisiydi merdiven.
Mutfaktan sesler geliyordu.

Annem erken kalkmış olmalıydı.
Uykusuna düşkündü.
Annem gerçekten benden heyecanlıydı.
Benden kurtulacağı için miydi yoksa yeni bir ortamda ayak uyduramamam için motive etmek için miydi erken kalkması?

Mutfağa yöneldim.
Mutfak masasına kahvaltı hazırlamıştı.
Hizmetliler nerdeydi?

Genelde annem nadir yemek hazırlardı.
Ve bu nadir zamanlarda bana yemek hazırlaması gururumu okşamıştı.

"günaydın"
Her zamanki katılığı heycanını bastırmıştı.
En azından ses tonu onu anlatıyordu.

Günaydınına karşılık başımı salladım.
"İlaçlarını hala alıyorsun değil mi sabah alman gereken ilaçların bitti bitti ama okulda aksatmazlık yapma diğer günler ve sonrasında ilaçlarını almayı unutma seni o ilaçlar çok daha iyi yapıyor.

Bunları söylerken buzdolabının üzerindeki ilaç saatlerimin yazdığı kağıdı inceledi.
Biraz nefes almalıydı.

"Biraz sonra baban gelecek eğer gelemezse hüseyin bey seni bırakacaktır.
Her haftasonu seni kontrol ettireceğim öğretmenlerine."

Uzun sandalyelerden birine oturdum.
Önündeki tezgaha dirseklerimi dayadım.
Yüzümü sıvazladım.Dirseklerimden yayılan soğuğu hisettim tekrar.
Tekrardan beni geriyordu annem.
Bu soğukluk yatışmamı sağlıyordu.