BOOBS ACADEMIA

ix

Hi sunshine! If you're reading this pa rin, thank you a lot. Kahit wala daw 'tong sense, and that thought made me sad. Pero I'm here pa rin, mag-uupdate.

So sorry pala dahil hindi ito 'yung tipikal na academy story na gusto n'yo. I'm working in this story para hindi maging clichéd academy-fantasy story.

At base sa story, puro babae 'yung characters (kung napapansin n'yo) kaya paano magkakaroon ng romance, nasaan 'yung 10% romance huh??? Haha, g×g talaga ang mangyayari. Jk lol. Walang mangyayaring ganon haha. Siguro magiging exciting sa next chap kasi maeexplain ko na at dadating na ang 5 Duxes! Yehhhay! Sawa na rin kasi ako sa estorgen feels, I need also testosterone. Marming salamat talaga kung nababasa mo man 'to! Bye! Love you all. Paramdam naman kayo oh. Hahaha.

Chapter 9:
Duel of Lives

***

VIENNA YRA ABERDEEN

Mabilis na dumaan ang isang linggo, buong linggo na General Magic ang tinuro ni Professor Caditha, marami kaming natutunan lalo na sa iba't ibang uri ng mahika na nag-e-exist sa buong Mystaisha, kung papaano nabuo at mga paraan ng pag-gamit nito. Professor Caditha commended both Rose and I because we got the highest score dahil nakarami kami ng badge! Thanks to my animalistic friend.

Natatawa pa rin ako sa nangyari, ang mga kaklase rin namin ay hindi makapaniwala kung papaano namin nakuha ang badge nila, pati nga rin ako ay 'di makapaniwala. Mas lalo rin kaming naging close ni Rose, napaka-cute pa rin niya, and she kept on showing me what she got. At hindi ko alam na may invisible contract na kami na dapat parehas ang buhok namin.

Nagpatuloy na rin ang training namin ni Professor Lythalia, physical training karamihan ng pinagawa niya sa akin. Agility, Speed, Strength, and Endurance. Isang linggong sumakit ang buo kong katawan. Masyadong nabugbog ang katawan ko, thanks to my healing ability, natatanggal ang sakit ng katawan ko. We focused more on my physical ability and weapons. Nakatatak na rin sa akin ang bawat salita na binitawan n'ya.

"You're magic type is weak," diin n'yang sabi sa gitna ng training namin. I just balled my fist as my head facing the ground, on my knees.

"...but it doesn't mean it's useless." Tumaas ang tingin ko sa kan'ya. Her eyes were full of encouragement.