Gözlerimi açtığımda hastenede olduğumu o rahatsız edici kokudan anlıyorum. Hani filmlerde olurya yeni gözlerini açan insana tüm ışıklar parlak gelmeye başlar ve sonradan netleşir yüm görüntüler. İşte o anı, kalnlı canlı yaşıyorum. Yerimden doğrulmaya çalıştığımda ise kolumdaki serumun iğnesinin acısıyla geri yatıyorum, yanımda annem var istemsizce sırıtıp "ne oldu bana söyle iyileşecek miyim anne?" diyorum ama sanki annemin cevap verecek gücü yok. Bana sertçe bakıyor, "Bütün gün yemek yememişsin galiba çünkü zehirlenmeden şüphelenip mideni yıkadılar ve söylediklerine göre neredeyse hiç bir şey yokmuş.Ne zamandır yemek yemiyorsun?" O anda acıktığımı hissettim ve kısa süre anneme cevap vermeden dusundum o an farkettim ki yaklasık iki gündür actım ve acıktığımı bile hissetmemistim.
"Çok stresliyim bu aralar, her şey üstüme geliyor sanki ama sizin bundan ben hastanelik olmadan haberiniz olmayacakmış demek ki. Ne kadardır burdayım ve kaç saattir şu saçma sapan ilaçlarla uyutuluyorum soylermisin?" Anneme bu atarı yaptıktan sonra bir şey soylemek için ağzını açtı ama sustu gözlerinin içine bakıyordum ve dokunsam ağlayacak gibiydi anlam veremedim."Noluyor anne söyleyecek misin?" Dedim. Annem hiç bir şey söylemeden yanımdan ayrıldı.
Galiba benden başka kimse yoktu bu hastanede, saat kaçtı, neden bayılmışım onu bile bilmiyordum. Etrafımı gözlerimle stalkladım ama telefonumda görünürde yoktu, çaresiz saçma sapan yatmaya hastenenin gözlerimi alan ışıklarına bakmaya falan devam ettim, sonunda ablam geldi.Sesini çıkarmıyordu ama teni solmuş beti benzi atmıştı.İçimde nolduğunu öğrenmek isteyen bir kız çığlık atarken çıtımı bile çıkarmafan öylece uzanmıs gözlerimi ablama dikip bir açıklama bekliyorum hey dermiş gibi ona bakıyordum.Eşyalarını toplamaya çalışırken bir kaç şeyini yere düşürdü asla sakarlık yapmayan istede bile yapamayan ablamı bu hale ne sokmuştu bilemiyordum ama galiba tıp oynuyorduk ve bende oyunun kurallarına uymak zorundaydım o ise benimle göz göze gelmemek için canını verirmişçesine kendiyle
savaşıyordu.Atakan'ı bile unutmuştum.Şuan kendimle ilgili büyük sorunlarım var galiba diye düşünmekten başka bir şey yapamıyordum ve ablam sonunda sessizliği bozup ismimi diline doladı.
"Deniz."
