Mesafeler

36 0 0
                                    

"Uzakta kim varsa hep özleriz değil mi? Aramıza bir şehir girsin biriyle, bağıra çağıra hatta ağlaya ağlaya özleriz. Gelmesi için her şeyi yapmayı göze alırız çünkü özlem girmiştir araya bir kere.Yanımızdayken kıymetini çok bilmişiz gibi bir de sızlanırız arkasından." Kendi kendime konuştum aynaya bakarken.
Atakan'ı gerçekten özlemiş olabileceğim fikri bile beni deli ediyordu çünkü sürekli ayrılıp barışmalarımız, kavgalarımız, o kıskançlık krizleri aklımdan çıkmıyordu ama aklıma gelişinin bir sebebi vardı elbette geri dönme ihtimali varmış Bursa'ya. İstanbul macerasını yarıda kesebilirmiş yani. Anlam veremiyorum başta buna seviniyormuyum üzülüyor muyum açıkçası tam bilmiyorum. Aşık olduğunuz insan olduğunuz yere taşınacak ve siz boşluğa düşeceksiniz neredeyse.Olacak şey değil. Kırılmasından korktuğum için ona sevinmisim gibi yapıyorum aslında yalan değil onu gerçekten çok özledim, ve kokusu resmen burnumda tütüyor. Yaklasık bir bir bucuk senedir ayrılıp barışmamıza rağmen koparamadık birbirimizi bir türlü kendimizden.Ara verdik,mola verdik belki başkalarıyla da denedik,hoşlandık.Ama hiç bir zaman kalbimdeki yeri ve ona nazaran bende ki değeri değişmedi. Dayanamayıp, "korkuyorum." diyorum. Başta anlamıyor daha sonradan merak içinde sorulan neye,neyden,neden sorularıyla karşı karşıya kalıyorum.Açıkçası bunu bekliyordum.Kendi ellerimle kendi mezarımı kazabilirim tabiki de cunku idiot olmak bunu gerektirir. Beni görüyormuş gibi hissederek burun kıvırıyorum ve "Belki bizi en azından beni sana baglayan sey budur." diyebiliyorum.Aklımda söylenecek milyon tane şeyim varken sadece bunu yazabilecek kadar güç buluyorum kendimde ve evet cok korkuyorum.Ya onu o yapan şey benim ona ulaşamamsa? Beni geçtim,ya o beni sürekli görmekten sıkılırsa? O zaman ne bok yerim hiç bilmiyorum.Beynimi kemiren sorulara kısa sürelide olsa bir son verebilmek adına bir sigara yakıyorum.En azından bitene kadar, gelecek olan mesajı görmemek üzere telefonumu bir kenara bırakıyorum. Ama her sigarayı çekişimde korku daha da büyüyor içimde.Oturduğum yerden nazikçe yere serpiliyorum.Sonra. Sonrası karanlık.

17Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin