Strangers Playing In The Wild Fire

Chapter 1

"I love you baby, alis na 'ko!"

I touched his hair and kissed his forehead. He kissed my cheek too, even though it's a lick. I chuckled and stood up. My dog barked while it's wiggling his tail, indicating that he loved what I did.

Dahil malapit lang sa paaralan ang bahay namin ay naglakad lang ako. Lumipat na naman kami ng bahay. Hay, nakaka-umay na.

Habang naglalakad ay inilibot ko ang mata ko sa paligid.

I looked at the sky and it's dark, mukhang uulan. Malas at hindi ko pa nadala ang payong ko.

Mataas ang mga building na nasa unahan ng tinitirahan namin, palibhasa nasa siyudad kami ngayon at ang bago kong paaralan ay malapit lang sa amin. Mula sa lalakaran ko, makikita ko ang mga hotel, mga inn, mga kainan, at mall. Iyong lugar kase namin ngayon ay parang relocation site, which is really really far from where we've been before this.

The thunder roared and lightings appeared on the sky. Siguro may ten minutes pa akong lalakarin para tuluyan kong madaanan ang mga buildings bago ang school namin.

Kamalas malasang nandito pa rin ako sa biking lane na may mga malawak na bakanteng lupa. Walang bahay o tindahan, ni building wala pa. Nasa unahan pa kase. I groaned and run to reach a nearest store but it's still far! I panicked when the heavy raindrops started to fall.

Luckily my bag is sort of water proof so I used it to cover my head from the rain. Still, raindrops soaked my uniform and body. I stopped when I heard a horning car.

Napatingin ako sa itim na sasakyan, ibinaba ng lalaki ang windshield kaya nagtaka ako. Kumunot ang noo ko. I licked my wet lips when the rain reached it.

"Get in!" The guy shouted inside his car.

I want to hesitate but the rain started to pour heavier this time so I had no choice but to sit inside his car.

Hingal na hingal ako, huli na ng namataan kong basang-basa ako.

"Hala kuya, I'm sorry! Nabasa ko ang upuan mo!" I looked at the guy and felt sorry while being embarrassed.

I should've run fastly para sana hindi ko na siya naabala.

"Don't mind it, it's fine."

Napanguso ako. Unti-unti nang dinaramdam ang lamig, at napatungo na lang sa sinabi niya.

Hindi pa niya ulit pinapaandar ang sasakyan kaya napatingin ulit ako sa mata niya. He's still staring at me.

"Ah... Kuya, diyan lang po ako sa unahan. Sa pinakamalapit na tindahan po," I tried to calm myself, speaking in gentle manner even though I don't know this guy.

His facial reaction remained the same, NO reaction at all.

"The last time who called me 'kuya', desperately wanted to make a baby with me now. So--"

Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya! Oh no!

"What the hell are you saying!" Nagmadali akong buksan ang sasakyan niya, unluckily lock pala!

Idinikdik ko ang sarili ko sa gilid ng upuan, the guy leaned closer to me at halos mamatay naman ako dahil sa sobrang kaba at lapit niya! Hindi na sana ako sumama sa kanya! Hindi ko naman siya kilala!

Naamoy ko ang mabango niyang suot at nanuot rin sa ilong ko ang kanyang mint na hininga. May lakas naman ako para itulak siya ngunit sadyang nakakalambot ang mga titig niya.

"Seatbelt's on." He uttered with his manly tone, I can still smell his scent the moment he got back from his seat.

Aayusin pala ang seatbelt ko! Nakakainis I thought he's going to kiss me.