Strangers Playing In The Wild Fire

Chapter 4

"I can't imagine giving myself to you. You don't even reach any of my standards," I uttered straight forwardly.

His facial reaction changed then he smirked.

"Drop that standards, I'm a blessing in disguise Solyveen. Don't you want it? And can't you see? We're destined," he casually spoke. Believing his self so much.

Uh, he's really full of himself.

Hindi na ako nagsalita at inubos na ang pagkain ko. Ganoon din si Ron ngunit may sandaling napapatingin siya sa gawi ko.

Sa minutong pananahimik namin sa hapag, napaisip ako sa sinagot ko sa kanya. I'm afraid that I'll eat what I said. Hindi malabong hindi siya magustuhan iyon nga lang ay kung hitsura ang pagbabasehan.

His manly appearance will obviously drool any woman, his features is so foreign and I admit that there's a possibility that I'll like him. It's okay as of now because I'm not thinking to give him my body. Ever!

Kahit sobrang gwapo pa niya, no way! Itataga ko sa bato.

Pero kasi hindi ko pa siya gusto.

The heck?! Why I'm arguing myself?!

Minutes past, tapos na rin kami. Ipinilit kong magpahatid na sa bahay namin at pumayag na siya sa wakas. Ilang pilit pa ang ginawa ko sa kanya, in the end. Panalo, he's annoyed by me.

"Fine, fine, let's go. Para malaman ko na ang address mo. Mabilis kang mahahanap," Ngumisi siya sa'kin at napangisi din ako.

"Iyon ang akala mo," napahalakhak ako sa sariling isipin.

Oh boy, I don't have a permanent address. At anong mabilis mo akong mahahanap? Google map ka ba?

Umalis na kami sa La Cuesta Hotel at sumakay na sa sasakyan niya. He manuevered the car going to my place.

Malakas pa rin ang ulan pero hindi na tulad kanina. Akala mo'y galit ang langit sa lupa.

Tahimik lang ang byahe namin habang tinuturo ko ang daan patungo sa'min.

"Diyan lang ako sa kanto," turo ko sa kanto sa unahan.

Tumango si Ron. Bumagal ang pagmamaneho niya. At sa wakas, nasa tapat na kami ng bahay. We rented that house, it's old looking from the outside pero maganda naman sa loob.

"Is that your house?" He asked.

I nodded. Kinuha ko na ang seatbelt ko pero hindi pa rin umalis sa sasakyan. Tumingin ako kay Ron at nakatingin na pala siya.

"Thank you Ron," giit ko at nginitian siya.

Despite of his lunatic words I'm still thankful that nothing bad happened to me and us. Except the part that he kissed me. Of course it's bad, we're both stranger. We're not in a bar or something to just do that right?

"You're welcome Solyveen," he smiled at me too.

"Oh, you can just call me Sole. That's my nickname."

Hindi ko na hinintay pa ang isasagot niya at akmang bubuksan na ang pintuan ng sasakyan.

I don't know what's into me but I returned my face to him and leaned to kiss his cheek. After I did that, I smirked when I saw his shocked face.

I think it's not bad to meet a stranger though.

A week passed and I'm starting to adopt my new environment at my new school. Dalawang buwan na kase matapos bumukas ang unang araw nang iskwela at heto ako ngayon nasa ibang paaralan na naman. Ibang tao na naman ang makakasalamuha ko. Wala pa akong nagiging kaibigan at kung meron man, iyon ay ang mga lalake. Madalas nila akong kinakausap kompara sa mga babaeng kaklase ko.