Jimin beni elimden tutup festivalin içine götürürken elimi çektim.
Çok geç kalmıştı, şimdi bulduğu cesaretini çok geç bulmuştu. Ben onu affederdim affetmesine ama, o sevgiye muhtaç kıza- eski bene- haksızlık etmiş olurdum.
Elimi çekmemle bana dönen şaşkın bakışlarını yok saymaya çalıştım.
"Geç kaldın, Jimin. Sen bana çok geç kaldın."
Yeniden elimi tutmak isteyince ondan hızlı davranarak bir adım geriye gittim.
"Chae, ben beni sevdiğini sanıyordum."
"Seni seviyorum ama sevgi her şeyi çözemiyor ne yazık ki. Şu geçen iki ayda eğer benim yaşadıklarımın yarısını bile yaşasaydın beklemeden yanıma gelirdin. Acı içinde olmama dayanamayıp beni sarardın, kanattığın her bir yanımdan öperdin. Ama o kadar geç kaldın ki... Yüzüme bakarak söyle Jimin, sen beni sevdiğine emin misin?"
Bakışlarını kaçırdığı anda kalbimin durduğunu hissettim. Kalbimin her bir köşesinin kanadığını ve sarılmayacağını görebiliyordum.
"Bak, cevap veremiyorsun bile. Sen bana aşık değilsin, Jimin. Sen bendeki sana aşıksın, sen içimde sana karşı bitip tükenmeyen sevgiyi istiyorsun sadece. Seni benim gibi seven birini bulamayacağını biliyorsun. Yaşadığımız zorluklara rağmen hâlâ senden vazgeçmeyen ben etkiledim seni. Hepsi bu. Şimdi lütfen her şeyi daha fazla çıkmaza sürüklemeden git buradan."
Bana cevap vereceği sırada araladığı dudaklarını kapattı. Sustu, sessizliğe hapsetti beni yeniden.
Kafasını eğdi, bir şey söylemeden gitti. Israr etmedi bile. Yaşattığı her şeyin bir yalan olduğuna inandırarak öyle bir gitti ki...
Ve ben yine kalbimin sessiz çırpınışlarında kayboldum o gece. Savunmasızdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gelecek bölümler şaşıracağınız şeyler olacak, hoşçakalın^^
