Kapıyı hızla çarpıp terk etti evi Jimin. Oldukça sinirliydi. Chae ondan başkasıyla olamazdı, olmamalıydı.
Onu bir başkasıyla düşünmek nefesinin kesilmesine sebep oluyordu. Arabaya atladı ve kimseyi umursamadan arabayı Rosie'nin evine sürdü. Varınca kapıda korumaların olmaması onu şaşırtsa da bu işine gelmişti. Evin kapısını tıklattı. Açılmayınca yumruklamaya başladı, sinirden ne yapacağını bilemez haldeydi.
Bir kaç dakika sonra kızarmış burnu ve şişmiş gözleriyle elinde peçete olan kız kapıyı açınca Jimin anında içeri geçti ve kapıyı çarptı.
"Doğru mu Chae? Jaehyun ile aranda bir şey mi var?"
Rosie gözlerini kapattı. Bunu beklemiyordu, Jimin'in onu sevmediği için haberi de önemsemeyeceğini düşünmüştü.
"Sanane? Seni neden ilgilendiriyor?"
Bunu dediği anda adamın gözlerinde beliren öfkeden korkmuştu.
"Bana doğru düzgün cevap ver! Gecenin bir yarısı bir erkekle bardan el ele çıkmak da ne demek?"
"Pardon?" Diye kaşlarını kaldırdı Chae. "Sen hayatımda hangi konuma sahipsin de bunun hesabını bana soruyorsun?"
Jimin bakışlarını kaçırdı. Gerçekten kızın hayatından çıkmıştı. Bir anlık öfkeyle kendini burda bulmuştu, hemde kıza hesap soruyordu.
Peki buna hakkı var mıydı?
Yoktu. Hem kızın hayatından da onun mutlu olması için çıkmıştı ve eğer birisiyle mutluysa buna engel olmamalıydı.
Suçluluk duygusuyla kapıya yöneldi ama adımlarını durduran kızın sesiydi.
"Yine aynı şeyi yapıyorsun, kaçıyorsun. Attığın her adımda karşına çıkan en ufak engelde koşarak uzaklaşıyorsun. Ama ben yine de söyleyeyim ki gerçeği, sevgimi basit görme. Dün gece bara gitmiştim. Tanınmamak için maske takmış ve şapka kullanmıştım. Kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı ve bize alkol yasak olduğu için kimse beni tanımamalıydı. Ayağa kalkamayacak gibi hissettiğimde Jaehyun'u aradım. Kızları arayamazdım çünkü gecenün bir saatinde oraya gelmelerini istemedim. Bende en yakın erkek arkadaşımı aradım, bu kadar."
