Bazen hayatta ''YAPAMAYACAĞIM ARTIK!'' dediğimiz anlar olur ve belki de o zamanlardır bizi ayakta tutan...
Bu düşüncelerden ayrılıp kendimi sokağa attım. Yardım edin çığlıklarım ve göz yaşlarımı kimse göremez duyamazdı. İşte bu beni en çok üzen şey...
Okulda Ege ve Deniz'in konuşmasına şahit olduktan sonra iyice heyecanlanmıştım. Bu yüzden bütün gün konuşmalarını dinledim. Şaşıracağım bir yer yoktu. Bildiğim şeyleri duymaktan bıkmıştım artık. Haberlerde geçen her şeyi copy-paste şekilde Deniz, Ege'ye anlatıyordu. Ege'nin sanki ölmemi komik buluyormuşçasına sürekli sırıtması hiç hoşuma giden bir durum değildi. Kesinlikle sinir olmuştum. Bu arada son teneffüste konuştuklarından hiçbir şey anlamamıştım ve bir şeyler bildiğine kanaat getirmiştim. Daha da dikkatli dinlemeye başladım.
-- Kanka, bırak şu haberlerdekini de bizim okuldaki dedikoduyu duydun mu? dedi Ege.
--Yok, hayır duymadım. dedi Deniz.
--Bak şimdi. Bizim okuldaki şu gizemli çocuğu hatırlıyorsun dimi?
--Hangisi knk?
--Mina'nın yakın olduğu adı Mert sanırsam.
--Aa, evet. Nolmuş ona.
Deniz de benim gibi Ege'nin yüzündeki gülümsemeyi çözmeye çalışıyormuş gibiydi. Ege elindeki buzlu kahveden bir yudum aldı ve aynı hızla anlatmaya koyuldu.
--İşte o çocuk şu haberlere çıkan Kuzey'in arkadaşıymış.
İşte bu sözü duyduğum zaman noluyoruz lan gibisinden bir tepki verdim. Mert ile yaklaşık olarak 5 yıldır arkadaşız. Daha da doğrusu arkadaştık. Liseye geçtiğimizden beri bir atarlandı anlatamam. Hiç katlanamadım bu yüzden mesafe koydum aramıza. Çok bir şey değişmedi ama en azından eskisi kadar yakın değildik. Bir süre durdum ve katilin o çıkma olasılığını idrak edince kendime gelemedim. Ne yapacağımı bilemedim. Yakındık sonuç olarak. Her ne kadar son zamanlarda iyi anlaşamasak da o benim en eski arkadaşımdı. Her ne kadar o Kuzey'in arkadaşı olasa da cinayette parmağı olacak diye bir şey yoktu. Bu nedenle beynimde olan ''ŞÜPHELİLER'' adlı kütüphaneye bu ismi tozlanmak üzere orada terk ettim.
----------------------------------
Okul bittikten sonra ben de diğerleri gibi okuldan çıktım. Sahile doğru yürümeye başladım. Koskaca dedektifler bu katil grubunu bulamıyorlardı. Kafayı yememe ramak kalmıştı. Bu sırada denizin güzelliği beni büyülemeye yetmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçekten de çok hoş duruyordu. Kumlara bıraktım kendimi. Bir süre sonra bir kadın yanıma gelip oturdu ve öylece denize baktı. Bir süre sonra telefonundan gelen bildirim sesiyle irkildi. Telefonunu eline aldı ve dikkatli bir şekilde haberi okumaya başladı. Merakıma engel olamayıp kadının ekranına göz gezdirdim. ''SICAK GELİŞMELER'' adlı bir haber vardı ve altında benim adım yazıyordu. Ne tesadüf(!) Kadının ne tepki vereceğini merak ettiğimden yüzüne baktım. Beklemediğim bir tepki olduğundan biraz afalladım. Söylediği tek cümle şöyleydi.
--Ahh, bizim çocuklar yine yakalandılar!
NE!?🤯
DEVAM EDECEK...
.
.
.
Okuduğunuz için çok teşekkürler. Umarım beğenmişsinizdir:)
Kitaba daha çok gizem ve entrika olmasını istediğimden biraz karmaşık gidiyor ama merak etmeyin en kısa sürede her şey ayyuka çıkacak... Umduğunuzdan biraz farklı olabilir klasfilsdc.
Bir dahaki bölümde görüşmek üzere bay bayyy😍😘🥰╰(*°▽°*)╯.
