VEDA

7./"Ben bunu döverim!"

Multi:Emre Akarcalı 😄

Oy ve yorum yapmayı unutmayın❤️😘🙈

Gözlerim dolu şekilde baktım gözlerine. Gerçekten bu kadar mı öfkeliydi,bu kadar mı inandı Kenan'a?
"Bin şu arabaya!"dedi ateş saçan gözleriyle, dişlerinin arasından.
"Senden nefret ediyorum!"
Hiçbir şey söylemeden kolumdan tutup arabaya sürükledi resmen.Arabaya bindirmeye çalışırken binmemek için kendimi geri çekmeye çalıştım ama yediğim tokatla yere düştüm.
"SANA ZORLAMA DEDİM!"diye kükreyip saçımdan tutarak ayağa kaldırdı beni.Sırtımı arabaya yaslayıp kocaman elleriyle boğazımı sıkarak konuşmaya başladı.
"Öldürürüm seni!Duydun mu lan,öldürürüm seni!?Ben ne dersem onu yapacaksın anladın mı?"diyerek  boğazımı bırakıp bi tokat daha attı.Çığlık atarak yere düştüğümde tekrar saçımdan tutarak kaldırdı ve arabaya bindirdi.
"Bin lan arabaya,tek kelime daha etmeyeceksin.Evdekilere,ne anneme ne kızlara ne de yengeme bişey söylersen yada belli edersen kendine yatacak mezar beğen!"
"Sil şu yüzünüde!"diyerek torpidodan aldığı kutu peçeteyi kucağıma attı.
Ağlamamı durdurup-daha doğrusu tutmaya çalışıp-yüzümü gözyaşlarımı sildim.Ama ben sildikçe yenileri geliyordu. Bir kez daha babama lanet ettim.Ben bu adamla mı evlenecektim.

  Araba evin önünde durduğunda dışarıda kimse yoktu.Tavan lambasını açıp bana döndü.
Eliyle çenemden tutup yüzümü kendine çevirdi.
"Yanında fondöten-kapatıcı bişey var mı?"
"V-var."dedim azalmış ama hala devam eden ağlamamla.
"İyi sür kapat o zaman şu yüzündekileri!"
Ne dediğini anlamayarak önümdeki kapağı indirip aynaya baktım.
"Hii!"yüzümü gördüğümde istemsizce bi nida koyverdim.
"Naptın sen bana!"
"Sesini kes şu yüzündekileri kapa."dedi benimkine nazaran düz ama sinirli çıkan bir sesle.
"Ya sen nasıl bi insansın?ŞU YÜZÜMÜN HALİNE BAK!"derken ağlamam yine şiddetlenmişti.Yüzüm gerçekten kötü bir haldeydi. Çenemin kenarı ve sol elmacık kemiğimde morluk vardı. Sağ yanağım kıpkırmızıydı ve moraracağı şimdiden belliydi.
"Sana zorlamamanı söylemiştim.Şimdi o o yüzündekileri kimse görmeden kapat ki yenilerini eklemeyeyim."dedi sakin ama uyaran bi şekilde.
Ağlamam hala devam ederken çantamda fondöten arıyordum.Ama ağlamaktan bulanıklaşan gözlerim buna engel olduğu için hiç bişey göremedim.Bıkkın bi şekilde burnundan nefes verip çantayı bir hışımla elimden alıp içini karıştırmaya başladı.
Fondötenle süngeri bulup öküz gibi"al"diyerek bana uzattı. Elinden alıp yüzüme sürmeye başladım.Ama ağladığım için pek de başarılı olamıyordum.
"Sabaha kadar seni bekleyemem,çabuk ol."
"Bitti."dedim buz gibi bir sesle.
"İyi in o zaman."deyip arabadan indi.
Bense hala bekliyordum.İnmediğimi görünce geri dönüp kapımı açtı.
"İnsene kızım ne bekliyorsun?"
Derin bir nefes alıp kendimi topladım.
Arabadan indiğimde kolumu tuttu;
"Sakın kimseye bişey belli etme,o yüzünde dikkat et.Gerekirse sürekli fondötenle kapat. Bir kişi bile görürse yenileri eklenir haberin olsun."diye tısladı yine.
"Tamam anladık döversin!"dedim.Tam bişey diyeceği sırada Havva Teyze kapıyı açıp bize seslendi.
"Mehmet,oğlum ne bekliyorsunuz gelsenize içeriye?Sofra hazır baban kudurdu açlıktan haydi."
"Geldik anacım geldik.Hadi."
"Aslı,hoşgeldin kızım."dedi Havva Teyze bana sarılırken.
Gülümseyerek"Hoşbulduk Havva Teyzecim,nasılsın?"
"İyiyim yavrum sen nasılsın?"
Her ne kadar olmasamda"iyiyim"dedim.
"OOOOO YENGEEM HOŞGELDİN,SEFALAR GETİRDİN,CANIM YENGEM."bağıra bağıra gelip sarılan Emreyle kulaklarıma veda ettim.
"Hoşbulduk Emre...de niye bağırıyorsun?"diye şakayla karışık sitem ettim.
Kulağıma yaklaşıp fısıldamaya başladı.
"Yenge be abime söylesene arabayı versin yemekten sonra azıcık tur atayım."
"Kim?Ben?Oğlum ben hayatta söyleyemem."
"Ya yenge,ne olursun hadi ya?"
"Ya Emre,abine söylesem 'kendi niye söylemiyor?'der.Sen söylesen yine vermez,git Tahir abinin arabasını iste.Akşam akşam salma abini üstüme."
"Ya yenge ona söyleyemem Tahir abim vermez...Hadi be yenge ne olursun ya,yap şu kaynına bi iyilik."o kadar çok ısrar etti ki dayanamadım.
"Offf,iyi tamam yemekte söylerim.Ama bana çatarsa kaç Emre."diye de uyardım.
"Tamam yengelerin bir tanesi."deyip tekrar sarıldı.
"Tamam hadi ben mutfağa yardım edeyim sende git biraz abine yanaş."deyip kahkaha attım.
"Çok komik yenge."
"Çok komok yongo!"sesin geldiği yere baktığımda Mehmet'i görmemle yüzümdeki gülümseme silindi.
"Ben mutfağa gideyim."deyip çıktım oradan.