8./"Benim Evim!"

195 8 10
                                    

Multimedya;Aslı Turan💜

Gülsüm gittikten sonra bir yarım saat daha oturduk.Herkes yatmaya gitti bende çay bardaklarını yıkıyordum.Fatma 'ben yaparım'dedi ama kabul etmedim.Ben bulaşıkları yıkarken Mehmet'te mutfak masasında oturmuş Emre'nin gelmesini bekliyordu.Daha doğrusu arabasına kavuşup Emre'nin kafasını kırmayı.
"Suç Emre'de değil sana güvenip arabayı verende.Kesin kaza yaptı bu.Kesin çarptı arabayı!"
"Of amma abarttın ha!Alt tarafı bir araba kardeşinden daha mı değerli?"
"Değerli tabii! Emreyi satsam o araba kadar etmez!"
"Abartma!Gelir birazdan."
"Offfff!"
"Kahve içer misin beklerken?"
"Olur."
"Sade yapıyorum?"
"Tamam."
Kahve piştikten sonra fincanlara döküp yanlarına ikişer tane lokum koyup birde su koydum.Birini Mehmet'in önüne koyup diğerinide kendime aldım.Dışardan gelen araba sesiyle Mehmet bana sus işareti yapıp hemen yanındaki anahtara basıp ışığı kapattı.Mutfak arka tarafta kaldığı için Emre ışığı görüp uyanık olduğumuzu anlayamazdı.Çok geçmeden anahtar ve kapı açılma sesi geldi.Hışırtı sesinden Emre'nin ayakkabı ve ceketini çıkardığını anladım.Söylenerek mutfağa doğru gelmeye başladı.
"Of bir su içeyim ya."
Buzdolabını açmıştı ama ışığı açmadığı için hala bizi görmüyordu.Dışardan gelen sokak lambasının ışığı mutfağı aydınlattığı için silüetlerimizi farkettmişti ama.
"O ne lan!?" Deyip elini Mehmet'in yüzün uzatınca Mehmet Emre'nin ellerini tutup ışığı yaktı.
"SİKTİR!"
Emre korkudan üç buçuk atarken bana 'beni kurtar' bakışları atıyordu ama şu an Mehmet'i ne ben ne de başkası tutabilirdi.
"Nerdesin lan sen?!"Mehmet oldukça sinirliydi ama evdekiler duymasın diye sessizce konuşuyordu.
"A-A-abii!"deyip seslice yutkundu Emre.
"Ne abi lan,ne abi!Ben sana demedim mi lan giderken 'en geç iki saat sonra araba kapıda olacak' diye ?Saat kaç oldu,sen nerdesin lan bu saate kadar?!"
"A-abi valla arkadaşlar biraz daha takılalım deyince bende oturdum ne yapayım?"ay çocuk bayılacak korkudan.
"Mehmet,ya tamam yapmaz bi daha korkutma çocuğu."
"Ne tamam ya ne tamam!?Aklım çıktı benim burda. Madem geç kalacaksın niye haber vermiyorsun,yollar bozuk,araba kaydı,kaza yaptın diye kafayı yedim ben burda!"
  Mehmet öyle deyince kendimi kötü hissettim. Biz araba için yapıyor sanıyorduk,meğerse kardeşi için endişelenmiş.
"Özür dilerim abi."dedi Emre mahçup bir sesle.
"Gel lan buraya."Emre'yi kendine çekip sarıldı Mehmet.
"Benim derdim ne araba ne de mal-mülk. Akşamdan beri içtiğim çay bile boğazımda kaldı.Kaza mı yaptın,başına bişey mi geldi diye.
Bundan sonra haber ver,en azından bir mesaj at,tamam mı aslanım?"dedi Emre'nin sırtını sıvazlarken.
"Tamam abim."
"Emre,aç mısın canım yemek ısıtayım mı?"
"Valla olur yenge,10tane çay içtim midem kafayı yedi.Akşamki yemeklerden ne var?"
"Sarma,pilav,et sote birde salata artmıştı saklama kabına koydum."
"Valla yenge sen hepsinden getir ortaya.Abim de yer zaten,dimi abi?"
"Yerim aslanım."dedi tebessüm ederek.
"Emreciğim abine yemek yermisin diye sormana gerek yoktu."
"O niyeymiş?"dedi Mehmet gözlerini kısıp meraklı meraklı bakarken.
"Hep açsın zaten de ondan abi."Emre'nin cümlesiyle üçümüzde gülmeye başladık.
"Ulan iki lokma yiyorum onu bile sayıyorsunuz."
"İki mi?Abi senin iki lokman bizim 30 lokmamıza tekabül ediyor."
"Hain kardeş,tabi buldun yengeyi sattım hemen abini."dedi Mehmet yalancı bir sitemle.
"Gülme kız sende."
"E sende gülüyorsun."dedim daha çok gülerken.
"Yengeeeeeğğğ açıığğmm beeenn!"diye ince sesle konuşan Emreyle ikimizde yüzümüzü buruşturduk.
"Düzgün konuş lan,kız gibi o ne öyle?Bahar Candan mıdır,Camdan mıdır ne haltsa onun gibi."
"Siz onları mı izliyorsunuz Mehmet bey!?"
"Yok kızım ne izlicem ben,bizim kızlar izlerken gözüm kaymış,Allah Allah.Hadi acıktık biz yemle bizi."
"Ay öf tamam."
"İy if timim."
"Mehmet!Bak hazırlamam yemek falan he."
Ayağa kalkıp elimdeki sarma tenceresini aldı.Bir yandan dik dik bakarken bir yandan tenceredeki sarmalardan birini ağzına attı.
Boş elini yaslandığım tezgaha koyup yüzüme doğru eğildi.
"Hazırlama,bende seni yerim."
"Zıkkım ye!"dediğimde göğsüme doğru bakarak;
"Niye?şöyle az ucundan-"
"Öhöm!"
"Ne var lan?"
"Abi,olan var olmayan var napıyorsun ya?"
"Mehmet,bak valla tencereyi başından aşağı dökerim he!Git otur yerine."
"Az ucundan."diye kısık sesle konuşup sırıttı.
"Terbiyesiz ya."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 24, 2021 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

VEDAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin