Kabanata 11

65 9 0
                                    

Tinitignan, no, tinititigan rather, ko siya habang kumukurba ang kanyang mga daliring may hawak ng lapis sa isang malinis na kapirasong papel. Magkasama kami ngayon dito sa lawa habang ako ay nag aaral para sa palapit ng LET. Ang paraan ng kanyang pag susulat ay labis na nakakamangha. His penmanship is something you can adore about him. Napaka pulido. Walang napang iiwanang letra.

Ganito ba talaga kapag inhinyero ka? Kelangan pantay pantay ang bawat letra? Parang hindi katanggap tanggap ang isang pagkakamali sa uri ng pagsusulat nila. Hindi naman siya gumamit ng ruler o kahit na anong uri ng panukat pero tangtsadong tantsado niya mula umpisa hanggang dulo.

"Here." Abot nito sa piraso ng papel matapos niya itong sulatan.

Vergara Steels and Holdings...

Tumingin ako sa kanya ng may bahid na pagtataka.

"Para saan to?"

Hinigit niya ako sa siko at niyakap mula sa gilid. Okay, he's really sweet! Nagtataka na ako kung may refiller ba siya ng kasweet'an sa katawan.

"That's the name of my company in Manila. Well, may tatlong building yan. From Pangasinan, sa Cubao yung pinakamalapit." Sagot niya.

"Anong gagawin ko dito?"

Well, I don't get it why is he giving me the address of his company. But at some point, I feel glad. I mean, he gave it without hesitations. Hindi naman na kaylangang ibigay pa niya yun since he knows I want to live here in Pangasinan for the rest of my life. Tsaka ano namang gagawin ko dun' from the very start? Masyadong malayo ang propesiyon ko sa landas ng kumpanya niya.

"I just think you must know. Alam mo na... baka lang gusto mong pumunta dun."

"Hindi naman ako welcome dun'." Nakalabi kong sagot sa kanya.

I am not degrading my abilities in life but if you see, that's Manila. And a promdi like me, somehow, treated differently in that place. Ayoko lang ng magulong buhay. Kung makakahanap ako ng matinong trabaho dito after ng LET why not stay here, right? Why choose schools in Manila if Pangasinan has something to offer? Like PSU.

Humiwalay siya sa pagkakayakap at maharang ikinulong ang aking mga pisngi sa kanyang maiinit na palad.

"You are always welcome there, babe."

The sincerity in his voice melts me. How can you always make me feel the most important person in the universe, Castor?

For the second time since we met, I look into his eyes without gauche eating my system. His lethal eyes met mine with more intensity. If only his eyes can speak? It would probably leave me speechless.

"You know what, you're the most amazing woman I've ever met." He wisphered.

And you are the most amazing man I've ever met, too.

Humaplos ang kanyang hinlalaki sa aking pisngi. Na para bang gawa sa ginto ang aking mukha. Desire is written on his eyes. It is burning and flaming hugely. Sa mga tinging yun ay mistulang tinutupok ako. Aaminin ko na onti onti nakong natutupok ng mga tinging yun.

"You're beautiful, and I can't take it anymore..."

I was about to ask what is he talking about but my lips became inactive because he suddenly covered it with his. Ang kanyang paghaplos sa aking mga pisngi ay initigil na niya.

Napahawak ako sa kanyang mga kamay na naka hawak sa aking mga pisngi hindi para tanggalin ito kundi para pisilin ito. The urge to push him never win. I like how he kiss me.

When I was about to pull away, he suddenly open his mouth and kissed me with more intensity and warmth. I close my eyes feeling his lips on mine. I don't know how to do it since it's my first time, but the way he kissed, it teaches me to go with the rhythm. To follow how his lips move.

Black Girl MagicTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon