Chapter 17:

61 5 0
                                    

LUIS' POV


It's been almost weeks since Eros started his own drama and i'm kinda get used to it. but i'm stil against it. kung may problema siya regarding his love of his life aba problema niya na yon.

na alala ko tuloy yung gabi na yun, yung hinatid ako ni Eros sa pauwi, that was the first at hanggang ngayun ay siya padin ang nag hahatid saakin.

yung gabi kasi nung una niya akong hinatid, bago pa man kami tuluyan nun maka alis sa parking lot, ay nahagip ko nang tingin yung super gandang babae, nakatingin siya sa gawi namin and i could really tell that she was really sad. familiar siya saakin, but until now hindi ko ma alala kung saan ko siya nakita.


*tsup*


i glared at the stupid guy that just kissed me, on my cheeks pero nginitian niya lang ako.

kakatapos lang ng first morning class ko ngayun at andito ako sa labas ng room ko dahil may sasabihin daw siya




"i said i can't eat lunch with you later"

he said

"aba, edi mabuti!" i said sarcastically pero mukhang i sounded more like disappointed kaya napatawa siya. he suddenly back hug me na siyang ikinagulat ko.


"don't miss me too much, i'll still be the one to drive you home" he said as if i was so desperate to be with him everysecond!


"ohw shut up" bwelta ko na ikana tawa niya tsaka ako hinalikan ng marahan malapit sa sintido ko


"Oy Eros nakakarami ka ng tsaning ha!" i said in annoyance na siya lang makakarinig.


his been doing this for weeks now, stealing kisses and hugs from me at ngayun lang ako nag react about this kasi feeling ko sobra na ang ka manyakan niya, e hindi pa nga ako pumapayag sa gusto niya!

i heard him chuckle kaya nairita ako, pero kung ano ang mas lalo nag pairita saakin ay yung sunod na sinabi niya



"don't assume things Victoria, i hope we're sharing the same thought but sadly we're not." he stated as a matter of fact na ako lang makakarinig


at dun ko lang napansin yung babaeng mukhang anghel na malungkot na nakatingin di kalayuan saamin.


nakita ko kung pano tumulo yung luha niya at agad napayuko at pinunasan ang mga yun tsaka dali daling umalis.



and when the girl with an angelic face was not vissible anymore ay tsaka lang kumalas si Eros ng yakap saakin at walang pa sabing tinalikuran tsaka iniwan ako all puzzled up sa labas ng classroom ko.



●••••

tahimik yung naging byahe namin pauwi, di din siya nag kulit at walang ginawang eksena simula kaninang umaga. napalingon ako sa gawi niya naka focus ang atensyon niya sa daan and he really seems serious today.


"you can always ask if you want to kiss me" he suddenly blurted out na ikinagulat ko.


may sayad talagaang ulong lalaking to, for a second seryoso at tahimik tapos pabigbigla mag jojoke at magiging manyak.


i just rolled eyes na ikinatawa niya kaya lalo ako nairita.



"so when will you accept my offer?" e suddenly aske seriously. see what i mean? tch. bipolar talaga


tiningnan ko siya kaya napalingon din siya saakin with a look that he was waiting for my answer


"never" i said tsaka binaling muli ang tingin ko sa labas ng bintana. there was a defening silence then i heard him heave out a sigh


"please? it won't be that long. you'll just.... you'll just pretend for a month or two" he stated


"how can you be so sure na hindi matagal? how can you be so sure that it can only take a month or two?" pag hamon ko sakanya but he gave me a weak smile



"cause i could it, it's alreaduly working" bwelta niya


"oh gumagana na pala bakit kailangan mo pa ng pag sang ayon ko?"


"it could make everything a little bit more easier and a bit faster if you'll get along with my scenes, act like one, you know so we could be a little bit morw convincing" he stated for a matter of fact


i stared at him, he seems seriousabout this all fake relationship thingy 'stupid.... ilan pa kayang martyr na kagaya niya ang gagawin ang lahat para sa pag ibig. ilan pa kaya ang katulad niyang nag papaka bobo dahil sa pag ibig?

napailing nalang ako then opened the door to get my ass out from his car, kanina pakasi kami naka park sa tapat ng bahay ko, baka kung ano na isipin nila mommy.


pagkalabas ko ay nakita ko siyang naka yuko sa manibela niya pressing the bridge of his nose he seemed frustrated. napa buntong hininga ako



"alright.." panimula ko kaya napaangat siya ng tingin saakin, naka kunot ang noo niya "payag na ako sa katangahan mo" finished na kanyang ikina ngiti.



he've been bugging me for almost 2 or 3 weeks at sanay na ako sa presensya, mangungulit at sa kamanyakan niya sa loob ng mga araw na yun. but this one is diffferent.

this would be the first time na makita ko siyang naka ngiti. a smile that is genuine.


i heard him say 'thanks' before i finally closed the door of his car.



napailing ako ng mawala na sa paningin ko ang kotse niya. i used to be like him, i used to do everything for love, i used to be a martyr, pero hindi na ngayun, nabagok na ako, natauhan at nauntog na ako, that's why i'll never be stupid when it come to love, never ever again. i pitty him for believing in true love. he doesn't know love is already making him look and do stupid things, time will come ma rerealize niya na balewala lahat ng kagaguhan na ginagawaniya ngayun


' because not everybody will stay, that they will eventually leave you, because nothing lasts forever'

The IncubusTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon