Saklı Sevdam

Dileğim...

"Peki her istediklerini yapıyorlar mı?"

"Yani yapıyorlar da, işin sonu nereye varacak merak ettim doğrusu."

"Babamı bulur musun?"
-•-
-21.Bölüm-

Kuzey ne diyeceğini bilemez bir halde Nazlı'ya bakıyordu.

Babasını bulabilir miydi?

Aşık olduğu kadının unutamadığı o adamı bulmayı kaldırabilir miydi?

Bu kadar cesaretli miydi? Değildi.

Ama karşısındaki küçük kıza "Bulamam." diyecek kadar cesareti de yoktu. Ki buna vicdanı da müsaade etmezdi.

Çocukluğunu düşündü. Birisinin ailesini bulma ihtimalini düşündü. Doğru, onun anne ve babası kayıp değildi. Ölmüşlerdi.

Ama Nazlı'nın böyle bir şansı vardı. Bu şansı kızın elinden nasıl alabilirdi ki?

"Kuzeeey?"

Nazlı mızmızlandığında Kuzey kıza baktı.

"Efendim."

"Cevap vermedin." dedi dudaklarını büzerek.

Bulamaz mıydı babasını?

Ya da bulmaz mıydı? Belki de bu adam babasını kıskanıyordu.

"Bu-bulurum.. Bulurum tabi de, ismini bırak yüzünü bile görmedim prensesim. Hem annene de defalarca sordum. Söylemedi."

Nazlı bir süre düşündü. Aklına gelen fikirle adeta kafasında ampül yanmış gibi bir ifadeyle adama baktı.

-2019-

Küçük kız yedinci yaş gününde annesine ona hediye almamasını söylemişti. Babamla ilgili tek bir şey istiyorum demişti. "Ben babamı istiyorum".Fotoğrafı, sesi, en çokta kendisini istiyordu.

Adamın çehresini merak ediyordu. Gözlerini annesinden almıştı. Peki ya babasına hiç mi benzemiyordu?

Yıldız kızının mutsuz haline dayanamamıştı. Gerçek babasıyla karşılaşma ihtimalini göze alarak başka bir adamın fotoğrafını gösterdi kızına.

Küçük kız o doğum gününde babasının gelmesini dilemişti.

Arkası çorap söküğü gibi gelen yalanlar tamda burada başlamıştı.
-•-

"Fotoğrafı var ki!" dedi zar zor bastırdığı neşeyle, "Annemden doğum günümde istemiştim."

Kuzey dalgın dalgın etrafı süzerken Nazlı yatağın yanındaki toz pembe komidinin karşısına geçti.

Minik parmakları çekmecenin kulpunu kavradığında kendine doğru çekti.

Kuzey terleyen elini kot pantolonuna sürdü. O adamı görmek istediğinden emin değildi.