"Wolałam cię w blondzie ale rudy też może być"
Gdzie Lisa dostaje wiadomości od zakochanej w niej dziewczyny, której nawet nie zna. Ale czy na pewno?
KRÓTKIE ROZDZIAŁY, fluff, slowburn, możliwy smut
¡Bardzo nieregularne aktualizacje!
Czasami nowy...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Lisa nie odpisała na wiadomość od starszej uczennicy. Bynajmniej nie od razu. Przez resztę dnia ignorowała wiadomość zalegającą w jej skrzynce odbiorczej, bo, szczerze mówiąc, nie wiedziała co miałaby napisać. Zwykłe "Hej", a może lepiej " Cześć"? A może zapytać ją w prost, po co napisała skoro nawet jej nie zna? Lisa nie miała pojęcie co zrobić w tej sytuacji, więc zrobiła to, co potrafi najlepiej - nic.
I zapewne tak by zostało, gdyby nie spojzenie, którym obdarzyła ją Jennie na jednej z przerw, kiedy to pomimo usilnego unikania ją przez Lisę, ich drogi w końcu się skrzyżowały.
Brunetka popatrzyła na nią z wyrazem w oczach, którego Lisa nie do końca potrafiła odgadnąć. Widziała jednak, że poczuła się wtedy bardzo nieswojo i nagle obciążył ją irracjonalne poczucie winy. W końcu, nic nie zrobiła, prawda? Przecież to niemożliwe żeby jedna wiadomość bez odpowiedzi sprawiła jej przykrość.
A jednak. Kim Jennie wyglądała na autentycznie zasmuconą. Nie uśmiechała się na lewo i prawo, jak Lisa zauważyła, że miała w zwyczaju.
Może to właśnie dlatego skończyła tak jak skończyła - odpisując na wiadomość starszej.
Początkowo rozmowa była trocę niezręcznaczna, tak jak obawiała się Lisa, ale co zdumiewające, szybko przestała taka być. Okazało się, że dziewczyny mają że sobą więcej wspólnego, niż mogłoby im się zdawać. Lubiły tych samych wokalistów, miały podobny humor a także obydwie przepadały za kuchnią Śródziemnomarską. No i nie można zapomnieć o ich wspólnej nieograniczonej miłości do małych futrzaków. No i Lisa dowiedziała się w końcu, dlaczego Jennie do niej napisała - po prostu chciała zaprzyjaźnić się z osobami z nowego roku.
Podsumowując, Lisa miło spędziła wieczór, świetnie bawiąc się podczas rozmowy ze starszą, teraz już, koleżanką. Tak świetnie, że na moment zapomniała nawet o tym, że w jej pokoju (może nawet całym domu) zamontowane są kamery i podsłuch a ona sama szpiegowana jest przez niezrównaną psychicznie dziewczynę. Prawie. Przypomniał jej o tym dźwięk nowej wiadomości.
Myśląc, że to może znowu Jennie coś napisała, z uśmiechem na ustach sięgnęła po telefon. Szybko jednak uśmiech ten został zastąpiony paskudnym grymasem i z marsz żony mi brwiami.
"Już o mnie zapomniałaś? Jaka szkoda, nie powinnaś była. Nie pisz więcej z tą dziewczyną"
- Nie no, to są chyba jakieś żarty - jęknęła zrezygnowana i sturlała się z łóżka na miękki dywan. - Jak mogłabym zapomnieć, że jakaś psychopatka śledzi każdy mój ruch? - zapytała ironicznie, jednocześnie czując się głupio, bo... Rzeczywiście rozmowa z nową koleżanką tak bardzo ją wciągnęła, że na chwilę zupełnie zapomniała o stalkerce.
- I dlaczego niby mam się z nią nie zadawać? Będziesz mi teraz wybierać znajomych?
Odpowiedź przyszła dopiero po dłuższej chwili.
"Nie warto. Znam ją lepiej niż ty. Tylko zmarnujesz swój czas na kogoś takiego jak ona"
I chociaż Lisa zacisnęła pięści i wrzuciła telefon pod łóżko, słowa tajemniczej dziewczyny krążyły jej po głowie przez całą noc.
Pewnie wszyscy myślicie, że to Jennie jest stalkerką Lisy. A co jeśli to ktoś zupełnie inny?
