ONE SHOT STORY

"ITS MY BIRTHDAY"

Maaga akong gumising para paghadaan ang aking espesyal na araw dahil ngayon ay ang aking kaarawan, Masayang masaya akong sinalubong ang pag angat ng araw mura sa silangan.

"GOOODDDMOORRNNIINNGGG EEAARRTTHHH" Masayang bati sabay takbo sa palikuran para gawin ang every morning routines ko.

Makalipas ang ilang minuto ay bumaba na ako sa kwarto at nagtungo na sa kusina. Mukhang mamaya pa sila magigising kaya ako nalang ang mag luluto ng umagahan namin hehehe..

Bawat putahe na alam kong lutuin ay pinagtiisan kong lutuin kahit sobrang init na at pagod na pagod na ako. Hindi ko alam bakit hindi parin sila nagtutungo kita, dati rati naman mas maaga pa silang sumalubong sa umaga kada sasapit ang kaarawan ko ngayon halos pati aso hindi ako sinalubong.

Nakahanda na lahat ng putahe at mga iba pang pagkain sa lamesa pero tila'y wala parin sila, siguro ay pababa na rin sla magtutungo muna ako sa aking bakuran baka namukadkad na ang mga tanim ko doon.

Malungkot kong sinalubong ang aking bakuran sapagkat kahit isang bulaklak ay wala manlang namukadkad, nadiligan k onaman ng maayos ito kahapon bakit nabulok agad? Napalagyan ko naman ng tamang bitamina.

Pinitas ko nalang ang mga bulaklak na papeste na at itinapon nalang iyon sa basurahan, napag disisyunan kong mag tungo nalang sa aking silid aklan para mag libang nalang habang wala pa sila.

Ilang minuto at otas din ang itinaggal ko dito sa silid aklatan at halos nakakailang basa na ako ng libro kaya napag didisyunan ko na bumaba nalang baka sakaling nandoon na sila sa baba.

Hindi nga ako nag kakamali, nasa kusina na sila malapad ang ngiti ko dahil nadito na sila, tahimik kong itinahak ang daan patungo sa pwesto ko per nakaka panibago dahil wala silang imik sa pag dating ko, nihindi man lang nila ako binati, masaki si kuya frances ay hindi ako pinansin.

Ano bang meron sakanila.

Mag aalas 8 na ng umaga ng makita kong bihis na bihis sila, saan anman kaya ang lakad nila. Kanina oo pa tinatanon itong si kuya frances pero hindi manlang sya nag sasalita o kaya naman natingin sakin, may nangyare ba?

Paalis na sila, sakay sila ng itim na kotse nag tatampo ako sa kanila kase iniwan nila ako, ano ba kaseng pakulo ito? Bakit hindi nila alo pinapansim?

Sinundan ko sila kung saan sila patungo and gotcha papunta sila sa isang private place na parang hospital, sino namang dadalawin nila dito?

Nag tago ako sa may sulok para hindi mapansin, oo nag tao pa ako kahit alam ko naman na kahit hindi ako mag tago ay hindi nila ako mapapansin tch. Wattametapor debaaa?

Naunang pumasok sa loob si daddy kasabay nya ay si mommy, sumunod si tita na may aurang malungkot, sunod ay ang pinsang kong tatlo na ganon din ang timpla ng mukha, at ang pinaka huling nagtungi ay si kuya na ngayon ay may hawak ng bulaklak na kulay white.

Sinong pinupuntahan nila dito? Bakit wala akong alam na nag pupunta sila dito?

Maingat ko lang silang sinundan ng sinundan ng sinundan. sa pag kaka alam ko mga tatlong palapag na ang aakyat namin gaano ba kase kalayo ang pupuntahan nila namuro lakad pwede namang mag elevator.

Hanggang sa sabay sabay silang napatigil sa isnag silid na may pintong kulay itim at may nakasulat pa sa itass ng pinto.

"Jairah Clifford"

Kunot noo kong pinagkatitigan ang naka sulat sa taas ng pintuang iyon. Bakit kaya nandoon ang pangalan ko? Don't tell me may kakambal ako or something tsk that's gross.

Kabado kong tinahak ang daan patungo sa harapan kong pintuan na nagyon ay bukas na para sumilip.

Nanlaki ang aking mga mata ng makita ko ang sarili kong nakahimlay sa isang kukay puting puti na kama at puting kumot. Anong nagyayari bakit nandyan ang katawan ko?

Humahangos akong nagtungo ng malapitan para mas lalo kong makita ang laman ng kamang ito at hindi ako nag kakamali.

Ako....ako nga ang laman ng kamang ito

Hindi! Anong ibigsabihin nitoooo?

Kuyaaaa! Kuyaaa tell meee anong nangyayare sakinn, kuyyaaaa!! Malakas na sigaw ko sa pangalan ng kuya ko pero tuladng kanina ya wala parin syang imik hawak hawak nya lang ang kamay ko at hinyaang umagos ang kanyang mga luha.

"Happy birthday jirah, i'am so happy dahil hanggang ngayon ay lumalaban ka parin para samin nila mommy, tita and tito, mga pinsan and friends mo and also para sakin. Diba nag promise ka sakin na lalaban ka hanggang dulo jirah? Ngayon jirah you may sleep now ayoko ko ng makitang naghihirap kapa, ayaw ko ng mapagod kapa, matulog kana ng mahimbing bunso namin, Oo masakit para samin na mawala ka pero mas masakit para samin na makita kabg nahihirapan, we all live you bunso, i love uou so much ito na yung gift namin sayo babyyy, ito naa pag papahingahin kana namin, wag ka na malungkot ha? Susunod din kami not now but soon babyy, mag kakasama tayo after all. Bantayan mo kaming lahat baabbyyy" pagbitaw nya ng huling salita ay sya namang pag lapit ng lahat sakin at mahigpit ang niyakap.

Umalingaw ngaw ang lakas na tunog mula sa generator na syang nakakabit saking katawan kasabay non ay ang pagkagulo ng lahat.

Pero ang tanging malinaw lang saaking pandinig ay ang paghukbi ng aking mga mahal sa buhay, magkakahawak sila ng kamay habanghinahayaang umagos ang kanilang mga luha.

"Patawad jairah"

pagkatapos ng salitang iyon ay wala na, wala na akong marinig pang kahit anong tunog o ingay man lang. Wala na, wala na.

Kasabay ng pagkawala ng tunog sa paligid ay sya namang pagdating ng isang liwanag at init sa paningin na akala moy tinitiris ako sa sobrang hapdi.

"Happy birthday jirah"

Tanging katagang iyon ang huli kong narinig mula sa hindi ko alam kung saan galing hanggang sa tuluyan na akong kuhanin ng liwanag at tuluyang malagutan ng hininga

"JAIRAH CLIFFORD TIME OF DEATH 10:00 AM"

-micah montefalco
Ihope you like it mga bb😊