Chapter 1: "Be mindful. Be grateful. Be positive. Be true. Be kind."
Amethyst
Stupid! Idiot! Inutil! I pulled my own hair because im so freaking frustrated I closed my eyes and still pulling my own hair because im so damn frustrated. I hate myself.
"ARGHHHH! ANG TANGA TANGA MO!" singhal ko sa sarili ko at medyo bumangon saka inuumpog umpog ang ulo ko sa pader. Naramdaman ko na naming basa ang pisngi ko. Napaupo ako sa gilid ng kama ko atsaka umupo habang yakap-yakap ang mga sarili kong tuhod. Kagat- kagat ko ang labi ko para hindi nila ako marinig na umiiyak o humihikbi man lang. Unti- unti na naming bumabalik sa aking mga isipan ang mga sinasabi nila sa akin.
"ta-tama na-na *sob*" habang hawak ang ulo ko at pilit iniba ang laman ng aking isipan. Paulit ulit akong nagmamakaawa at sinasabing pagod na ako hanggang sa makatulog ako.
Nagising ako hindi dahil sa alarm clock, o hindi rin sermon, kundi isang malakas na palo sa aking hita ang aking naramdaman kaya ako nagising. Hindi lang isang beses kung hindi tatlong beses na sobrang lakas. Natigil lang sila noong medyo bumangon na ako. Minura muna ako at sinermonan bago nila nilinisan ang kwarto.
I stared blankly in our ceiling then let out a sigh. I stood up and I just felt dizzy kaya napaupo din ako agad. Nang makuha ko na ang tamang tiyempo. kinuha ko na ang mga damit na gagamitin ko ngayong araw.
Today is Tuesday, nothing special, but a hell day for me. While holding my things . I'm biting my lower lip because my thighs are so damn hurt. Binilisan ko na ang pumunta sa banyo at dali-daling naghubad, binuksan kong maigi ang faucet at umupo sa tiles at nagsimula na naman akong umiyak.
Kalian ba ako hindi iiyak? Kalian ba matatapos ito?
Natigil ang pagmumuni muni ko nang may tumambol sa pintuan ng banyo. "ANO MATAGAL KA PA DYAN?!" sigaw nito sa labas ng banyo. "Eto na, malapit nang matapos." Sagot ko sa kanya at nagsimula na akong maligo.
Pagkatapos kong maligo at makapagpalit, ay pumunta na ako sa kusina upang kumain. Habang kumakain, nanaenermon sila. Hindi na lang ako umimik at dali-daling kumain at inayos ang sarili at lumabas na nang bahay at hinintay ko ang aking kapatid.
Napatulala na naman ako sa kawalan. Bumuntong hininga na lang ako nang narinig ko ang gate na bumukas. Tumayo na ako at sumunod sa kapatid ko papunta sa paradahan nang sasakyan. Dali- dali kaming sumakay sa bus at umupo . Sinalpak ko sa tenga ang earphones atsaka nagatangay sa tulog.
"Goodmorning!" I said that energetic. With my full smile in my face.
" happy teh? Happy teh?" inirapan ko naman ang bida-dian naming classmate at nilagay ko ang bag ko sa upuan ko at dali- daling pumunta sa mga kaibigan ko.
This is me, the happiest energetic person alive despite of my problems. Amethyst Yngrid, at your service.
