I Met My VOICELESS JERK [FanFiction]

Indigo Indigo

A/N: Hey guys. I'm so sorry for the delay. Anyway, eto na po ang pinakahihintay niyo. Hehe. Dedicating this chapter to [MDLover] kasi siya una nagvote for IMMVJ on my poll. Haha. Enjoy reading. Leave a vote/comment, and be a fan? The decision is yours. Advance Happy Christmas guys. ^______^

---

3 weeks later

-Annika Marie Reyes' Voice-

"Do you know what I hate the most? Yun yung masasanay ka sa isang bagay kahit na alam mo namang hindi siya magtatagal. Parang tayo lang. Nasanay na akong lagi kang kasama, na lagi kang nasa tabi ko, pero magtatagal ba tayo? Magtatagal ba tayo lalo na't alam kong...kukunin ka rin ni Thanatos sa akin? Ayokong ibigay ka sa kanya. Ayoko." Hermes said and he cried after saying those words kay Destiny. Shit, pati ako naiiyak. Kasalukuyan kong binabasa ang "How to Save a Heart" by jinxmagnet. [A/N: Click on the external link po to check it out.] Nung una hindi ko siya masyadong natripan basahin dahil parang medyo boring. Pero ngayon, shocks. Wala akong masabi sa flow ng story. Inulit kong basahin ang sinabi ni Hermes, and the first line struck-ed me real hard.

"Do you know what I hate the most? Yun yung masasanay ka sa isang bagay kahit na alam mo namang hindi siya magtatagal. Parang tayo lang." Oo nga, parang kami lang. Parang kami lang...ni Kevin. I sighed when I remembered him. It's been three weeks simula nang makausap ko si Kirby at marealize kong...mahal ko na si Kevin. Pero nung magtatapat na sana ako, bigla siyang lumayo. I still don't know why pero...ayoko nang alalahanin. Nasasaktan lang ako.

"Nika?" I heard a faint voice calling out for me. Napatingin ako sa pintuan and I saw Momo with a worried look on her face. Oo nga pala, may bisita ako at nagkulong pa ako sa kwarto? Tsk, nasan na ang delicadeza mo Nika?

"Momo. I'm sorry, nawala sa isip ko na nandito nga pala kayo." I told her honestly. Momo smiled at me na parang naintindihan niya kung bakit.

"Ano ka ba. Ayos lang. Alam kong may pinagdadaanan kang heart problems ngayon kaya-" Heart problems? Oh my God, pano nalaman ni Momo yon? Bumaling agad ako sa kanya.

"Heart problems? Ako? Hindi noh!" I denied at nakita kong ngumiti siya nang nakakaloko.

"Ha-ha-ha. Hindi mo ko maloloko Annika. At saka, hindi lang ikaw ang ganyan ang lagay ngayon ano." Hindi lang ako ang may ganitong lagay ngayon? I looked up to her in confusion. What did she mean?

"What do you mean?" I asked her and she just shrugged her shoulders.

"Well...Basta, ang gusto kong gawin mo ngayon ay tumayo ka dyan at magbihis ka. May pupuntahan tayo." sabi niya at hinila ako patayo sa upuan ko.

"At saan mo naman ako dadalhin aber?" ganting tanong ko sa kanya habang tinutulak niya ako.

"Bastaaa. Wag nang makulit at gawin mo na lang inuutos ko." sabi pa rin niya at tinulak ako papunta nang banyo. Pinigilan ko siyang tulakin ako at humarap sa kanya.

"Ayoko nga. Sabihin mo muna kasi kung saan tayo pupunta?" I told her with my arms crossed over my chest. 

"Ninang!" I heard Blue screaming at pumasok siya sa room.

"We're going to see Uncle K-" hindi nya natapos ang sasabihin niya dahil tinakpan agad ni Sync ang bibig niya. 

"Blue, I told you not to barge in your Ninang's room like that." pagsusuway ni Sync kay Blue.

"But the door was open!" Blue reasoned out when Sync removed his hand on Blue's mouth.

"Even though. Now c'mon or I'll keep your Vita." 

"No! I'll play with it pa. Let's go Daddy." sabi ni Blue and dragged his dad out of the room.

"Okay. That was weird. At sino yung tinutukoy ni Blue?" tanong ko kay Momo nang makaalis ang mag-ama sa kwarto. Momo gave me an irritated look and crossed her arms over her chest as well.

"Ang kulit din ng lahi mo eh noh? Basta nga. Surprise. Pag sinabi ko edi wala ng thrill. Duh?" at tinulak niya ulit ako papasok sa banyo.

"Enjoy taking a long bath my dear." and with that, she closed the door. Weird, pero bahala na nga.

---

"Okay. Bakit tayo nandito?" tanong ko kay Momo nang mapansin ko yung lugar. Nasa Trevi Fountain kami and I don't think na gusto ko ang susunod na mangyayari.

"Gusto ko kasi magwish ngayon eh." Momo grinned and I was weirded out by what she said. 

"So...dumayo pa talaga tayo dito para lang magwish ka? Hello, pwede ka naman magwish any moment ah?" I told her. Gulung-gulo talaga ako sa gawi ni Momo ngayon. Ganito ba talaga pagbuntis? Oh well, pabigyan. Nandito na rin lang kasi eh.

"Hoy! Hindi lang basta-basta itong lugar na to noh. Lahat kaya nang hilingin ko dito, nagkakatotoo." sabi niya.

"Ows?" I smirked at her, pinaparating ko sa kanya na hindi ako naniniwala.

"Ows? Ows your face. Totoo sinasabi ko noh." she humph-ed na parang bata at nagpout.

"Osige nga. Ano yung isa sa mga ni-wish mo dito na nagkatotoo?" 

"Na magkaroon na ng lovelife ang isa sa mga kaibigan ko. At nagkatotoo nga. Pero ngayon parang may malaking LQ sila eh." She looked at me sadly. Hmm, I wonder why.

"Baka naman nagkataon lang ang wish mong iyon? Who knows, baka nagkakagustuhan na sila bago ka magwish?" Pessimist na kung pessimist but I really don't believe in wishes. I don't know why, I just don't.

"Haha. Dun ka nagkakamali. Ni hindi nga sila magkakilala nung una eh. Tas hiniling ko dito mismo na sila na lang magkatuluyan kasi...well, they're just perfect for each other you know?" Momo explained at napatulala ako sa fountain. Kung magwiwish ba ako dito sa fountain na to, may mangyayari ba? 

"Natulala ka na dyan." Momo said, snapping me out of my trance.

"Wala...naisip ko lang. Kung magwiwish ba ako, may mangyayari ba? Pero kasi parang illusion lang naman yun eh." I told Momo kahit titig pa rin ako sa fountain. 

"Bakit hindi mo subukan? Wala naman mawawala eh." Oo nga, walang mawawala saken. Kung meron man, yun yung coin na ihuhulog ko sa fountain. One coin in exchange for a wish? Will that change anything? I closed my eyes and put my hands together. 

'Sana...sana makita ko na siya.' I thought to myself bago ko ihulog yung coin. When I opened my eyes, I was expecting Momo to be beside me pero ibang mukha ang nakita ko.

Dug-Dug-Dug

"Hello." bati niya saken and feeling ko nalunok ko dila ko. Ang bilis naman ata magkatotoo ng hiling ko, bakit siya naandito?

---

to be continued

A/N: If you didn't like this chapter, I'm sorry. Rushed po kasi dahil aalis ako ngayon and ang balik ko ay sa 26 pa. Syempre, I don't want to leave you guys waiting until Christmas. And this is my gift na para sa inyo readers. Thanks a lot sa support niyo sa story na to. Have a Merry Christmas and a Happy New Year. Happy Holidays. ^____^