The true ending of war (nl)

een regenachtige morgen.

Het is een regenachtige dag. Als ik door het grote raam, aan de andere kant van het appartement, kijk zie ik dat de regen is op gehouden, maar de stad is al lang door en door nat. Mijn blijk glijd over de rest van het meubilair van de kamer. Op de hoogte van de bank kom ik de ogen van de kat tegen, Eon, het kleine monster van mijn vriendin. Op het moment dat ik het een lui beest wil noemen kijk ik op mijn horloge en zie dat ik om half 11 nog op bed lig. Ik veer om hoog en stap uit bed. Even is het zwart voor mijn ogen. Langzaam loop ik naar de badkamer deur en ik zie een briefje op de koelkast. Het is van mijn meisje:

Ik ben al naar school tot half 4 schat, hou van je xxx

Mmmm nog 5 uur om te doen wat ik wil. Mijn gedachte gaat richting een vriend van me die op de kazerne in de stad woont. Ik heb hem al lang niet meer gezien. Ik ben zelf ook militair bij de landmacht. De laatste keer dat ik hem zag was hij kapitein der infanterie. Op het moment dat ik mijn mobiel wil pakken gaat deze over. Het scherm geeft aan dat het een privé nummer is. Aarzelend neem ik de telefoon op. Een zakelijke vrouwen stem begint direct met praten. Na vastgesteld te hebben of het nummer correct is legt ze uit dat ik zo snel mogelijk naar de kazerne moet komen. Het is zelfs een dienst bevel van mijn vriend de kapitein.