Uyuyordum.Uyandığımda direk pencereye baktım heryer kardı ve hala kar yağıyordu.Birkaç dakika boyunca karın süzüle süzüle yağışını izledim.Gözümü pencereden ayırınca gözüme duvardaki takvim çarptı evet bugün ablamın doğum günüydü.Sessizce ablamin odasına gittim.Ablam uyuyordu Ona doğru yaklaştığımı hissetti heralde hemen yatakta döndü ve bana baktı dediği tek şey : "Ne işin var burda" demek olmuştu . Böyle bir tepkiye karşılık hicbirşey demeden odadan çıktım . Ablam kendi içine kapanik ters tepki veren özünde iyi biriydi bana böyle davranmasına rağmen bazen onla dertleşirken onun icin en değerli varlığın benim olduğumu söylerdi bilirdim beni ne kadar çok sevdigini...
İlk Hikayem insallah begenirsiniz yorumlarinizi bekliyorum :))medyadaki hayat.
