BANA KENDİMİ VER - ZeyKer-

16.Bölüm - Zafer -

Çok duygusal bir top olarak geldim bugün buraya.. Gelen pozitif yorumlar, meraklı mesajlar için çok teşekkür ederim. Bu yola çıktığımda böyle destek görmeyi hayal bile etmemiştim, yaşattığınız için çok teşekkürler. ✨

Bölüm şarkısı için Özge Özder & Sinan Güleryüz - Senle Ben şarkısını düşündüm, umarım hissederek dinler ve okursunuz. Son bölümdeki ağır rehavetten kurtuluyoruz, hikaye kendi içinde evriliyor artık. :)

Keyifli okumalar diliyorum. 🌸

Gülümsüyorum. Ben başaramadım ama onlar başaracak yarım bıraktığımı.

Düşünüyorum da.. Buradan çıkamazsam, Zeynep'i bir kez daha göremezsem..

İzin verirler mi acaba son kez bakmama?

Sırtımda hissettiğim keskin soğuk acıyla dengemi kaybettiğimi anlıyorum.

Dengemle birlikte aslında bu savaşı yavaş yavaş kaybettiğimi de..

~~~~

Zeynep

Ekip arabasından nasıl atladım, ne ara koştur koştur içeri girdim bilmiyorum ama arka kapıdan kaçmaya çalışan o karaktersizi gördüğümü hatırlıyorum.

"Arka kapı! Arka kapıya koşun!"

H"Zeynep, dur sakin ol canım. Yetiştik bak yakaladık yine o şerefsizi."

"Bu kez kaçamasın, ait olduğu o deliğe sokalım onu."

H"İnşallah güzelim." güzelim.. Kerem..

"Abi Kerem nerede?" etrafa bakarken silahımı yerleştiriyorum belime. Kalbime ince ince girip çıkan o bıçak darbeleri canımı yakıyor.

Allahım yalvarırım düşündüğüm gibi olmasın, yalvarırım..

H"Çocuklar hemen dağılın dört bir yana. Kerem başkomiserinizi burnu kanamamış bi halde bulup getirin."

"Buradayım!" gelen sesle sağıma dönüp baktığımda ıslak halli Kerem'i görüyorum. "Yakaladınız mı o şerefsizi?"

"Kerem.." içimden şükürler ederek koşarak gidip sarılıyorum boynuna. Zaman, mekan kavramını yitirdim, besbelli..

Islak kıyafetlerine değen vücudum soğuktan değil, duygu yoğunluğundan titriyor bu kez. Başımı çevirip boynuna değdiriyorum dudaklarımı.

"Şükürler olsun.. Aklım başımdan gidiyordu, şükürler olsun Kerem.."

"İyiyim."

"Çok korkuttun beni."

"Herkes burada.."

"Umrumda değil." belime sarmasını beklediğim kollarıyla kendinden uzaklaştırıyor beni.

"Benim umurumda." kollarımı boynundan çekip kendime çeki düzen veriyorum. "Yakaladınız değil mi?"

"Bizimkiler arkasından gitti, gelirler az sonra."

H"Kerem! İyi misin aslanım?" Hakan abi yan gözle bana bakıp olayı idrak etmeye çalışıyor.

"Eıığm iyiyim iyiyim." tişörtünü kaldırıp Hakan abime dönüyor tekrar. Çelik yeleğini görüp gülümsüyorum. "Ahbap sağ olsun kurtardı bizi."

H"Ne diye tek başına işe kalkışırsın ki be oğlum? Şükür ki iyisin."

"İyi olmasına iyiyim de, kaburgada biraz sıkıntı var sanırım." elini hafif bastırıp inliyor. "Ahh! Nefes alırken batıyor."