Tale of Wolverson#1: Prolonging the Agony

Kabanata 7

Kabanata 7

Shirt

Nang makarating kami sa loob ng restaurant ay hindi ko mapigilan mamangha.

This restaurant evokes a delicious sense of luxury. It's filled with cozy fabrics, comforting colors and welcoming wallpaper. Mix-and-match tableware and natural greenery for a centerpiece.

Damn. It is so elegant!

Nagpatuloy kami sa paglalakad na hindi binibitawan ang aking bewang habang iginaya ako paupo.

Umupo siya sa aking harapan. Ibinigay sa amin ng waiter ang food menu.

Napatingin siya sa akin.

"What do you want?"

Napatingin ako sa menu at sumulyap sa kanya.

"Steak with steamed broccoli and asparagus"

Kumunot ang kanyang noo at mataman na tiningnan ako.

"Ano 'yan damo?"

Umikot ang mata ko sa sinabi niya.

"What? It's healthy and I'm on my diet"

He looked at me with uncertainty. Tila hindi naniwala sa sinabi ko. Binalingan niya ang waiter at sinabi rito ang order niya at muling binalik ang tingin sa akin.

"Kaya pala walang laman" panunuya niya sa akin at bumaba ang tingin sa aking dibdib at binalik sa aking mata.

Ang kapal ng mukha ng lalaki na 'to.

Tumaas ang aking kilay as I lean on the table.

"Ang yabang mo ah. Saka mo ako yabangan kung mahaba 'yan" ngising ani ko.

He titled his head as he look at me with amusement in his eyes.

Naputol lamang ang tingin ko sa kanya nang dumating ang aming pagkain.

Nagsimula na kaming kumain. Hindi ko maiwasan na mailang sa panay na sulyap niya sa akin.

I suddenly want to ask him something.

"What is it?" Nang mahuli niyang nakatingin sa kanya.

"What are you doing at our company?"

"Both of our Dads are best buddy since then"

Kumunot ang noo ko. Ano naman kung magkakilala sila? Or maybe bumisita lang siya sa kompanya?

"And so?"

"I'm one of the stakeholders of your company."

Why investing money to other company kung meron naman sila? In fact, his family name sounds influential and rich.

"So why did you invest money in our company?"

"They decide to construct a building or facility."

"Something like a business project?"

He nodded and started eating again.

Dad didn't mention anything about this. Maybe because he's too pre occupied of overload works.

"When will be the start of the project then?"

Maybe soon since I expected that they started planning it already.

"I mean, is it okay if Dad is not around? How about if they need his approval?"

"Yes, probably they will need his approval. That's why he appointed you."

Napatango ako dahil tama siya. So it means na makakasama ko siya sa project na ito?

I have a lot to ask him ngunit rinig ko ang pagtikhim niya kung kaya't napatingin ako sa kanya.

"Stop thinking too much and eat first. Nakakadalawang subo ka pa lang."

Nagulat ako at napaawang ang aking labi sa sinabi niya. Hindi ko alam na kanina pa niya ako pinagmamasdan.

Hindi na ako nakapagsalita at kumain na lamang.

Palabas na kami ng restaurant at kinuha ko ang aking cellphone. Hindi ko dala ang aking sasakyan papunta rito kung kaya't magpapasundo na lang ako.

I started dialing my Dad's phone number kaso hindi sinasagot. Again I started dialing but this time si Mom na ang tinawagan ko pero ganon din walang sumasagot.

Napabuntong hininga na lang ako. Mag ta-taxi na lang siguro ako. I have no choice.

Huminto kami sa parking lot.

"Wala pa ba ang sundo mo?" Tanong niya habang nakasandal sa sasakyan niya.

Umiling ako at tumingin sa kanya.

"I'll take you home then" at binuksan ang pintuan ng kanyang sasakyan.

Tumango ako at hindi na nagdalawang isip na pumasok. Mas mabuti na siguro na sumama sa kanya kaysa sa mag commute baka mapahamak pa ako.

Hindi rin nagtagal ay nakarating na kami sa aming mansion. Inalis ko ang seatbelts at lumabas na ng sasakyan.

Rinig ko rin ang pagbukas ng driver seat at lumabas din siya.

I walked towards our gate at hinarap siya.

"Thank you for taking me home" I chuckled. Ngayon ko lang naalala na ilang beses niya na akong naihatid sa amin.

Tumango siya at lumapit sa akin. Hinawakan niya ang aking siko.
Nanindig ang balahibo ko sa hawak niya.

"You should go in first"

Tumango ako at pumasok na. Hindi pa man ako nakakaakyat nang may biglang maalala ako.

Dali dali akong tumakbo papasok sa aking kwarto at kinuha ang isang paper bag.

Hiningal akong huminto sa bukana ng aming pintuan. Inilibot ko ang aking paningin sa pag aakalang maabutan ko pa siya.

I saw him walked towards the driver seat at akmang bubuksan niya na nang pigilan ko ito.

Napatingin siya sa akin na nakakunot ang noo.

"What's with the sudden rush, Sollace?"

Huminga ako ng malalim at nakaramdam ng konting hilo kung kaya't napahawak ako sa sasakyan niya.

Damn. Ba't nga ba ako tumakbo? I can give this shirt anytime since magkikita naman kami.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking bewang.

"Hey, are you alright?" Napatingin ako sa kanya at ngayon ko lang pansin ang maliit na agwat naming dalawa.

Napatitig ako sa kanyang mata. Damn those beautiful gray eyes. Ang sarap pagmasdan.

Napalunok ako at iniwas ang tingin. Pinakita ko ang aking dalang paper bag at binigay sa kanya.

Kinuha niya gamit ang isang kamay habang ang isa ay nakahawak pa rin sa aking bewang.

"That is your shirt. Ibabalik ko lang"

"You don't need to give it back to me."

"But that is yours"

Tumango siya at tila hindi na nakipagtalo pa.

Binuksan niya ang pintuan ng sasakyan at nilagay ang paper bag sa loob.

"Uh you should go now"

Tumingin siya sa akin at tumango.

"Are you going to the company tomorrow?"

Ramdam ko ang malamyos niyang haplos sa aking bewang. Nanghihina ang tuhod ko ngunit hindi ko pinapahalata.

I didn't know why is he acting this way. Does he like me? What?

"I'll go with Dad tomorrow morning. Siguro pagkatapos ko siyang ihatid sa airport then pupunta na akong company."

Inayos niya ang takwas na buhok na na nakaharang sa aking mukha at inilagay sa likod ng aking tainga.

"Alright"

Inalis na niya ang pagkakahawak sa akin at pumasok na sa kanyang sasakyan.

Napapikit ako. What was that Reign?

Tiningnan ko ang papalayong sasakyan niya at nang hindi ko na ito makita ay pumasok na ako sa loob.