fallenangel: sandığımdan daha salaksın.
Park Jinyoung: ne?
fallenangel: hiç.
Park Jinyoung: daha ne kadar garipleşebilir dedikçe daha tuhaf biri oluyorsun
fallenangel: beni tanımıyorsun?
Park Jinyoung: tanıdığımı söylemiştin.
Park Jinyoung: yıllardır bana aşık olduğunu
fallenangel: hımm, birileri mesajlarımızı her gece tekrar mı okuyor?
Park Jinyoung: hahahahahshs
Park Jinyoung: yok artık
Park Jinyoung: fazla zeki olduğum için gereksiz de olsa her şey aklımda kalıyor
fallenangel: gereksiz de olsam aklında yer edinmeme sevindim o zaman
Park Jinyoung: evet gereksizsin
Park Jinyoung: ve asıl anlamadığım kısım nasıl oluyor da Jaebeom böyle bir sırrı seninle paylaşabiliyor
fallenangel: yok sen cidden salaksın
Park Jinyoung: ne?
fallenangel: yok bir şey hadi sen çok düşünme bunları iyi geceler
Park Jinyoung: cidden sinir oldum şu an
görüldü.
Park Jinyoung: hahahahsjsd görüldü atıyor ya şuna bak
görüldü.
Park Jinyoung: orospu çocuğu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
its okay to cry //jjp
Fanfictionfallenangel: ağlamakta bir sorun yok, Park Jinyoung fallenangel: iyileşmek istemekte bir sorun yok. fallenangel: ama hastalığını saklayarak seni seven herkesi zor duruma sokuyorsun, bunu bil
