Park Jinyoung yatağında kasılarak kıvranıyor, hareket etmeye çalışıyordu. Uyku felci bu gece de eksik olmamıştı ve her zamanki gibi o adamı baş ucunda görüyordu. Elinde tuttuğu taşla birlikte Jinyoung'a yaklaşıyor, tam ona vurmak üzereyken Park Jinyoung kendini uyandırmayı başarıyordu.
Nefes nefese doğruldu ama terlemekten dolayı susuz kalan vücuduyla tekrar yatağa yığılmıştı. Dünkü mesajlar aklına geldi o sırada.
ağlamakta bir sorun yok, Park Jinyoung
iyileşmek istemekte bir sorun yok
Başını iki yana sallayarak bu düşünceyi kovmaya çalıştı ama ne kadar zorlasa da daha da üstüne geliyor gibiydi ve o gece, ilk kez yenik düşmüştü.
O gece ilk kez hıçkıra hıçkıra ağlamış, sabaha doğru da iç çekerek uykuya dalmıştı ki uzun süredir bu kadar derin ve huzurlu bir şekilde uyuduğunu hatırlamıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
its okay to cry //jjp
Fanfictionfallenangel: ağlamakta bir sorun yok, Park Jinyoung fallenangel: iyileşmek istemekte bir sorun yok. fallenangel: ama hastalığını saklayarak seni seven herkesi zor duruma sokuyorsun, bunu bil
