Park Jinyoung: teşekkür ederim
fallenangel: ne?
fallenangel: iyi bir şey mi yazdın sen?
fallenangel: bünyem alışık değil, yan etkileri olabilir bu durumun
Park Jinyoung: insanı iyi bir şey yazdıysa bile pişman ettiriyorsun.
fallenangel: özür dilerim:(
fallenangel: ama beni bu hale getiren sensin
fallenangel: ve söyle bakalım, ne oldu?
Park Jinyoung: hiç.
Park Jinyoung: içimden geldi.
fallenangel: seni tanımasam inanırdım
Park Jinyoung: cidden kim olduğunu deli gibi öğrenmek istiyorum ama bir yandan da deli gibi korkuyorum
fallenangel: niye korkuyorsun?
fallenangel: aşık olursun diye mi?
Park Jinyoung: gerizekalı
fallenangel: sın.
Park Jinyoung: on bir yaşında mısın?
fallenangel: Ye-joo'ya selamlar
Park Jinyoung: siktir
Park Jinyoung: sen cidden sapıksın
fallenangel: senin sapığın 👉🏻👈🏻
görüldü.
fallenangel: korkma, gel buraya
fallenangel: ayrıl da kurtulalım artık şu kadından aşkımıza mani oluyor.
görüldü.
fallenangel: hımm, bana küfretmediğine göre bunu olumlu cevap olarak alıyorum
fallenangel: ben de seni seviyorum, Park Jinyoung
görüldü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
its okay to cry //jjp
Fanfictionfallenangel: ağlamakta bir sorun yok, Park Jinyoung fallenangel: iyileşmek istemekte bir sorun yok. fallenangel: ama hastalığını saklayarak seni seven herkesi zor duruma sokuyorsun, bunu bil