。。。Ruhumu Arıyorum 。。。

。。。 geçmişten mesaj 。。。

!!Medyadaki şarkıyla okunması tavsiye edilir!!

20/08/2020
PERŞEMBE
Amasya/Gümüşhacıköy

Söze nasıl girilir, nasıl başlamalıyım bilmiyorum.
Bildiğim birşey varsa bu olayı unutmamam gerek, olurda unutursam diye buraya yazıyorum...

Yıllar önce yaşanmış bir olay ve o olayın şuanki geleceğe verdiği sonuçlar nedeniyle annem, babam yine başkaları ve babamın bencillikleri yüzünden kavga ediyorlardı.
Annem haklıydı her zaman haklıydı ya neyse fakat babam tartışabileceğiniz bir insan değildi, haksız olduğunu anladığında hemen şiddete başvururdu...

Kısaca çekilmez bir insandır benim babam, hani kitaplardan okuduğunuz türden o arkadaş canlısı babalardan çok farklıdır, o güvenilir insanlardan değildir, çocuklarına karşı sorumluluklarını yerine getirmeyen hiçbir işten anlamayan anlasa da işinde hep bir yalan dolan düzenbazlık olan biridir, bir yılan kadar sinsi bir domuz kadar bağnazdır...

Bunu genel olarak söylemiyorum herkesin babası farklıdır tabiki ama kimsenin babası çocuğuna sen benim çocuğum değilsin annen başkasından yaptı seni sen piçsin dememiştir.

Ki benim güzel annem hiçte babamın aşağılık sıfatlarına yakıştırabileceğiniz bir insan değildir asla olmamıştır.
Bende şaşkınlık uyandıran konuya gelirsek,
annem ve babam tartışıyorlardı. Her zamanki gibi şiddetli bir tartışmaydı. Normalde dayakla biten tartışmalarda, Annem babamın iftiralarına karşı hep susmayı tercih ederdi. Susmadığı zamanlar dayakla son bulurdu tartışmalar. Her ne kadar haklı olsada susması gerekirdi çünkü babam annemin haklı olduğunu bilirdi sadece ona acı çektirmek için tartışmayı sürdürür onu en canalıcı yerinden vurmaya çalışır, onu kışkırtırdı.

Bu tartışmada da annem susmadı, artık yediremiyordu kendine, haklıydı da yenilir yutulur laflar değillerdi...

Onlar tartışırken kardeşim ve ben donmuş onları izliyorduk çünkü gidişat hiç iyi değildi. Kardeşim araya girip artık yeter susun uyuyalım kapatın konuyu diyordu bunları söylerken hem korkuyor hem de gözleri yaşarıyordu.
(Kardeşimin cesaretine hep hayran kalmışımdır, olay anında hep doğru olanı düşünür alttan almasını, ne söylemesi gerektiğini bilirdi. Onun aksine ben fevri ve çabuk sinirlenen biriyim.)
Kardeşim "nolur yeter artık susun şunları söylerken sesim titriyo ya"dedi.

Babam sanki ağladığını gördüğünde daha bi şevke geldi eline tütün tabakasını alıp anneme vuracak gibi yaptı, belliki amacı göz korkutmaktı.
Sonra ne olduysa babam anneme söve söve evden çıkıp gitti...

Şaşırtıcı olayın ne olduğunu hala açıklamadım;

Ben yapım gereğimidir bilmem hiçbirzaman birini veya kendimi öldürme arzusunu içimden atamadım mazoşist olduğumu düşündüğüm zamanlar bile oldu. Ki sinirli yapımın buna katkısı olduğu kesin, olay anında yanımızdaki masanın üstünde büyükçe bir bıçak duruyordu kardeşim ve ben bıçağı farketmiştik ama baktığımız bıçak ikimiz içinde farklı anlamlar ifade ediyordu kardeşim bıçağı alıp saklarken aklında, babam kavga ederken annemi bıçaklar diye düşünürken, ben o bıçağı babamdan önce davranıp alarak onu öldürdüğümü veya kavgayı durdurmak ve babamı hayatı boyunca pişman edebilmek için onun gözlerinin içine bakarak kendimi kestiğimi ve bacaklarıma bıçakla darbeler savurduğumu hayal ediyordum ve bunu düşünürken mazoşist bi tavırla gülümsüyordum. Tartışmanın ortasında kardeşim ağlarken ben gülümsüyordum...

Babama olan nefretimi hayatı boyunca pişman olacağı bir bedelle ödetmek istiyordum hala istiyorum ya yalan yok.

Bilemem gerçi ben intihar ettiğimde hala eskisi gibi olacak mı halla anneme vurabilecek mi bilmiyorum belki ölümüm kimse için bir ders olmayacak öldüğümle kalacağım, yinede birşeyler değişecekse ben ölsem de önemli değil...

Olay şimdilik kapanmış hepimiz o günün stresiyle yatağa girmiş ve uyuyakalmıştık...

Sabah olmuş herkes uyanmış kahvaltısını yapmıştı, kendime kahvaltı hazırladım...Ben yemek yerken bir yandan da annemle konuşuyordum sonra annem bi anda aklına gelmiş anlatmaya başladı, dün akşam uyuduktan sonra bir rüya gördüm dedi.

Rüyasında, annem abim ben ve kardeşim bir buğday tarlasında sıralanmış duruyormuşuz.
Babam adamın birinden pompalı bir tüfek almış karşımızda silahı bize doğrultmuş, bir el ateş ediyor.. annem etrafına bakıyor hepimiz yere serilmiş can çekişiyoruz.
Nasıl olmuşsa annem sırtında bi sızı hissediyor arkasına baktığında sırtında bir bıçak olduğunu görüyor.

Annemin gözleri babamı arıyor ki babam çoktan topuklamış, annem hepimizi yerden kaldırıyor ve çabuk biletimizi keselim bu şehri terkedelim diyor, el ele tutuşmuş otogara doğru yola çıkıyoruz...

Annem etrafına baktığında beni görememiş bi anda ortadan kaybolmuşum. Hepimiz seni aradık çok seslendik sana ama yoktun, dedi...

"Arkamızda kalan buğday tarlasına bakıyorum, otların içine oturmuş, sırtıma saplanan bıçak elinde, bacaklarına doğru saplıyorsun bıçağı.
Yüzüne bakıyorum hiçbir tepki vermiyorsun, bacağına darbeler savurmaya devam ederken yüzüme bakıyorsun, bıçak sanki canını hiç yakmıyor, donuk donuk bakıyorsun yüzüme, dedi.
Bacaklarına bakıyorum saplanan bıçağın bıraktığı izler dışında hiç kan akmıyor bedeninden...
Sanki tüm kan bedeninden çekilmiş gibi bembeyazsın, saçlarına bakıyorum upuzun simsiyah gürleşmiş saçların ve seni bir ağacın kökleri gibi sarmalamış.
Bana birşeyler fısıldıyorsun seni duymaya çalışıyorum, yakınlaşıyorum. Bana "senin kaderine karar veremem" diyorsun...

"Annem, çığlık atmaya başlamış neden bana bunu yapıyorsun, neden kendine bunu yapıyorsun diye." Çığlık atarak uyanmış sonra...

Arkadaşlar anlattığım bu olay yazdığım tarihten bir gün önce oldu, hayat çok tuhaf, annemden bunu duyduğumda şok olmuştum. Nasıl oldu da aklımdan geçenleri görebilmişti bilmiyorum. Böyle tuhaf olayları ilk defa yaşamıyorum...
Rüyalarım, düşüncelerim bana verilmek istenen bir mesaj mı yoksa! bilmiyorum. Ama bunları unutmamalıyım çünkü hayat bilinmezliklerle dolu bu uzun yolda düşündüğüm tek şey ölümümün nasıl olacağı...

。。。。。。。。。。。。。。。。。。

Beni desteklediğiniz için teşekkür ederim.
İsterseniz oylayın istemezseniz de siz bilirsiniz...

Çokta umrumda BSBZHXHBDBDBD

Tam tam şaka yaptım

(yoo yapmadım hiçte umrumda değil yani eheheh)

さよなら👋