Sessiz adımlarla koridorun başlangıcına kadar yürümeye başladım.Aşağıya inen merdivenler vardı .Dikkatlıce oraya baktığımda bir sürü takım elbiseli adam ortalıkla dolaşıyordu .Biraz daha incelemeye devam ettim .Bir adam beni gördü ve koşarak yukarıya çıkmaya başladı.Koşarak uyandığım o odaya girdim kapıyı kappattım, elim kilde gittiği anda kapı açıldı korkuyla odanım bir köşesine kaçtım.
" NE İSTORSUNUZ ! YETER ATRTIK" dedim ve ağlamaya başladım bir bi bebek gibi.Orta yaşlardaki genç say bileceğimiz adam bana doğru yaklaştı.Bileklerimi tuttu direnniyordum ve bir yandanda "Beni bırak !" Diye bağırıyordum.En sonunda karşımdaki adam pes etti .Konuşmaya başladı.
" Ne inat bişeysin lan !Sus diyorsam sus otur şu yatağa Yağız Beyin gelmesini bekle !" diye öfkelendi.Malesef ona karşı çıkamayacak kadar güçsüz oduğumdan sustum ,oturmayı tercih ettim.
" Sakın bir yere gideyim deme.Ama zaten gidersen senin için daha kötü olur . "dedi ve göz kırptı.Odadan çıktı ve kapıyı kilitledi.Şu an yapma gereken kapıya vurup "Aç şu kapıyı ! " diye bağırmam gerekiyordu.Ama açmıyacaklarını bildiğim için umursamadım .Ağlamaya kaldığım yerden devam etmeye karar verdim.Sesizce ağlamaya başladıım.Annem ve babam çok merak etmişlerdir kesin.Ama ne yapacağımı bilemiyorum .Kesinlikle kapıya dikilen o manyak adam beni kaçıdı.Tabii kaçırmaması için bir neden yok nasıl olsa çok güzel bir kız değil miyim (!).Lanet adam !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KESİLEN UMUTAR
Teen Fiction"Hangi cürretle beni gıdıklarsın seni sersem!"dedim.Gülücüklerimin arasından . "Bayan Sadece Çağıl! "dedi ve oda kendini gülmekden alıkoyamıyordu.Ona adımı ilk söyleyişimde soyadımla söylediğim için " Bana sadece Çağıl diyebilirsin. " dediğimde oda...
