Mavi Gece

-1-

 Lavinia gözünü perdeleyen gökyüzüne şaşırmışcasına baktı.Sanki yıllardır uyuduğu uykusundan uyandıran bir şey olmuştu gökyüzünde.Farkedemedi.Zaten insanlarda böyle değil midir?.Neyi farkediyorsak aslında çokca yanılıyoruz

.Lavinia mavinin en güzel tonu olan gökyüzüne doğru gülümsedi.Ne yaşarsa yaşasın yine de gülebiliyordu.Lavinia çoğumuzun aksine çok da problemli,sıkıntılı bir hayat yaşamadı.Güzel bir kızdı,iyi bir kalbi vardı fakat Lavina üzgündü.Lavina ne yaparsa yapsın doğru yapamıyordu.Lavinia gözlerini karanlıktan ayırmayarak gonca dudaklarını araladı.'Olsun' dedi.Belki şimdi vereceğim kararlar sayesinde yepyeni,sıcak bi sayfaya başlarım diye düşündü.Oturduğu yere uzandı.Sırma saçlarına vuran karanlığın ve ayın yansımasıyla beraber güzel bir uykuya daldı. 

 Uykusundan uyandığında gecenin üstüne bıraktığı nemli,sıcak tenini üstüne sildi.Şimdi neler yapacaktı.Hayatını nasıl devam ettirecektiHiçbir fikri yoktu.Yüksekçe uzanan dağların arasından ilerlemeye başladı.Biraz ötesinde bir nehir duruyordu.Önce etrafını gözetip birinin olup olmadığından emin olmak istedi ama ardından kimsenin onun burda ne yaptığı ile ilgilenmeyeceğini düşünerek adımlarını hızlandırdı.

Nehirin kenarına eteğinin ucunu sıyırarak eğildi.Güzel yüzünü soğuk suyla yıkadı.En azından kendine gelmişti.Lavinia ufak çaplı çok da kilosu olmayan güzel bir kızdı.İyi bir aileden geliyor olsa da ev içinde asla rahat edememişti.Çoğu kez kendini o evden bağımsız görmeye başlamış ve bir şeyler olsa da kurtulsam gözüyle bakmaya başlamıştı.

Lavinia'nın babası otoriter konumlu,geleneksel bir adamdı.Annesi babasına nazaran daha batılı kafasında iyi bir konumu olan bir kadındı.Bir de abisi vardı Lavinia'nın.Çokca zeki ve her durumda ailenin övünebileceği Lavinia'nın aksine çok daha sakin,zeki ve komik bir abi.Lavinia ailesini çok seviyor olsa da yaşadığı problemleri ailedeki küçük çocuk sıfatıyla anlatamıyor anlatsa dahi çok umursanmıyordu.

Bunları bildiğinden Lavinia daha çok kendi içinde yaşadı.Lavinia çok iyi bir kız değildi.O da her insan gibi hata üstüne hata yapabiliyot hatta bazen akıllanmayıp aynı şeyleri tekrar yapıyordu.Ailesinden her seferinde duyduğu gelecek ve ahlaki konuşmalar kulaklarında belli bir yerden sonra cızırtılı bir radyo sesi gibi gelmeye başlıyordu.Lavinia onları dinliyordu fakat kendine güvenmiyordu.Benden gerçekten adam olmaz düşüncesi içini kemiriyordu.Buna rağmen zaman zaman çok üzülse dahi,bazen ağır sözleri haketse dahi,kimseye ne yaptığından bahsedemedi.Ne yaşadığını kimseye anlatamadı.

Lavinia daha küçüktü.Lavinia güçsüzdü.

Kafasında türlü bomboş düşüncelerle ayaklarını toprağa sürerek yürüyordu Lavinia.Günaydın diyebileceği kimsesi yoktu şuan etrafında.Kim bilir evden kaçarak ailesine en kötü şeyi yaşatmışt.Bu davranışıyla bile kendini onları haketmediğine tekrar inandırdı.

Nemli ve hafif esen havayı içine çekti.Aldığı nefesle midesindeki iğrenç,kuru tadın farkına vardı.Bir şeyler yemeliydi fakat etrafında ve yanında yiyecek hiçbir şeyi yoktu.

Gözlerini biraz daha uzağında olan sırma ağaçlarının oraya doğru çevirdi.Lavinia orda duranın bir insan olduğunu farketti.Eteğinin ucunu tutarak,küçük adımlarla oraya doğru ilerlemeye başladı.