Mahal Mo o Mahal Ka [COMPLETED]

Chapter ⑪

•Karen's Side•

     So dito na ako ngayon sa car ng bf ko ^^ hehe (: hinatid nya ako sa school! Ang sweet nya talaga nuh? Ayan nga, pagkadating ng skul ay bumaba na rin ako at sinalubong ako ng mga classmates ko.

"Girl seryoso!"

"Karen paano!?"

"Kar, palibre naman"

     -.- dame nilang tanong, pramis! Pero anu bang magawa ko? Contorvercial eh :) hinalikan nya ako sa cheeks at nagpaalam..

-"Hon, ill go ahead. You take care okay?"

"Okay honey. Take care too ^^ I love you!"

      Walang I love you too kasi umalis sya bigla ^^ pero okay lang. Naglalakad kame sa hallway papuntang classroom nang nasalubong ko si Kyle.

     Haa? Anyare? Snob? Ai? Teka? May mali ata? Di naman ata magkakaganun un diba ng walang rason. Siguro di nya lang ako nakita. ^^

*ring*

     So nagsimula na nga ang klase. Nakakaloka pati teacher alam?

"Ms. Jimenez?"

-"Yes Ma'am?"

"Congratulations"

-"huhh??"

     Nakakaloka.. Nu ba naman to! Sikat na ako ^^ yaay!! Anyways, nagklase lang kame pagkatapos nun. Eh anung gusto nyong malaman? Anu yung lesson namen? Ganun? Oi wag ka! Nagbabasa ka ng wattpad kasi ayaw mong magstudy ^^ LOL!

*School bell rings*

     Okay, recess na!! Tinex ko kanina si Kyle na magkasama kameng magrerecess.. Lumabas na ako ng classroom and I saw him there at the bench waiting for me ^^ nilalapitan ko na sya nung dinagit naman ako ng boyfie ko ^^

"Hon? Wait.."

-"My friends have to know you honey ^^ let's go, eat with us.."

"But.."

"No 'buts' :)"

     Okay.. Sumunod nalang ako at iniwan si Kyle.. Masama ba ako kasi ginawa ko yun? Seriously?

     Pagpasok ng canteen ay dun kame umupo sa reserved table. As always selected students lang nakakaupo dito and I feel so previlaged to sit here (: Si Pao na ang bumili ng food ko. Tinry kong pumalag pero, nabili na nya daw eh.. Ang sweet nya. Magkahawak ang aming kamay sa ilalim ng table habang pinakilala nya ako sa mga friends nya. Minsan nga pag binibiro nila si Paolo nagtatagalog sila kasi alam nilang di nya ito naiintindihan. (: wala lang, kumakaen lang kame at nagtatawanan. I feel so welcomed and honored ^^

•Kyle's Side•

     Naghintay ako sa bench for 15 minutes but no sign of Karen pati anino nya wala akong nakita. Nagmukha akong tanga dun! My stomach grumbles for food na kaya pumunta ako sa canteen mag-isa. And surprisingly, I saw her there already. Nakangiti woth those sparkling eyes. Sana sinabe nya man lang na mauuna sya. Tss! Kyle wag ka nga! Bestfriend ka lang! Wag kang assuming! Bumili nalang ako ng food ko pero nagring na ang school bell ehh.

“Ang malas ko naman! Ginutom na at pinaasa pa :'(“

      but seing her smiling would be enough... I think?

     After few hours natapos na rin ang school hours. Di na ako umasa na susunduin ko pa sya. Anjan naman si Paolo diba? Di na naman nya siguro kinakailangan ang bestfriend nya para sunduin pa sya diba?

     I was fixing my bag sa car ko nang bigla ko syang nakita na tumatakbo papunta sakin.

"Kyle?"

-"Karen? May kailangan ka?"

"Kyle, may mali ba?"

-"Mali? Huh? Wala naman ah.."

"Galit ka ba sa akin?"

-"Naku po! Hinding hindi po ako magagalit sayo :)"

     Napatahimik lang sya. Speachles :x habang ako naman pinipigilan lang ang luha. Anu ba namang mata to >.< Di ko talaga maintindihan..

-"Anjan na si Paolo ohh.. Sige, mauna na ako"

"Sige Kyle, bye"

     Nung nag goodbye sya eh di na ako kumibo at pumasok na sa car ko. Masakit para sa akin na padaanan lang sya ng sasakyan ng nakatulala na parang may ineexpek saken.

     Kung noon, masaya ako pag nakikita ko syang masaya at nasasaktan ako pag nakita ko syang malungkot, bakit ngayon iba na ? Nasasaktan ako pag makita syang masaya pag si Paolo at naiines ako sa sarili ko pag nakita ko syang malungkot. Oo, naiines sapagkat wala man lang akong magawa upag mapasaya sya.

     Ilang minuto pa... Nakarating na rin ako ng bahay.

"Good evening (:

~ ~ ~

<3KarLo^^

G~"

     Nag gm nanaman siya oh.. Ahaii, pinatay ko nalang ang cellphone ko at binuksan ang computer. Aish! Ang malas talaga ng araw na to! Pati sa twitter may nagpapatama? "Masakit man para malaman may iba ka na pero pag yan lang ang paraan para makita kang masaya, handa akong magparaya..." Nu ba yan! >.< Maka out na nga lang!

-

-

-

-

-

     2 weeks na na iniiwasan ko sya, I'm so broken inside but I still try to make it through the day na nakikita kong magkasama sila. Nagyayakapan, nagkukulitan at magkaholding hands... Isang araw nga...

"Oh? Paolo? You need something?"

-"uhmm.. Actually, yes"

"Oh? What is it and you need to come to me?"

-"Tomorrow, it will be our monthsary, do you know anything that she would love as a gift?"

"Sorry dude, I have no idea, you better fetch Karen now, she's waiting for you since dismisal"

-"wait.. How did you know she's been there since dismisal?"

"Other students say"

     Pumasok na ako sa sasakyan ko at bigla nalang tumulo ang isang patak ng luha ko...

"Kanina ko pa siya minamasdan pare ehh... "

     Shocks! Ugh! Makauwe na nga! Bat pa ba kasi kailangan ganito? Oo na, inaamin ko na, mahal ko si Karen ... Kaso di naman p-pwede diba? May iba syang mahal. Enough na yung ako na ang magpaparaya...