The Sinners (COMPLETED)

/TS #2/ Begging For a Help

The Sinner

Chapter 2: Begging for a Help

Yeshua's Point Of View

Isang lingo ang lumipas simula ng mawala si Sied. Lahat kami ay hindi pa rin makapaniwala. As if it's only a dream.

If only it's just all a dream.

"May napapansin ba kayo? Nitong mga nakaraang araw?" Vhon suddenly asked.

Napalingon kaming lahat sa kaniya. Nakaupo kaming magkakaibigan ngayon sa isang bench na pagmamay-ari namin. It's not that we really owned this space but only us has the right to occupy this space.

"Anong napapansin, Vhon?" nagtatakang tanong ni Amy. Binigyan siya nito ng isang makahulugang tingin.

"Hindi niyo ba nahahalata? Bakit wala paring balita na lumalabas tungkol sa p–", Lainese cut him.

"Are you bringing up the topic about the house again? Tss, as if you care about her!" she emphasize the last word before rolling her eyes.

Katahimikan ang nangibabaw sa aming lahat. Rectangle ang size ng bench table. Malaki ito, nagiisang naiiba sa lahat ng bench kaya dito kami pumupwesto. Mostly, lagging tawanan at kwentuhan ang nangyayari tuwing inuukupahan namin ang space na ito. Pero ngayon, ang laki ng pinagbago.

At iyon ay dahil sa bagay na iyon.

"N-nung gabi", biglag nagsalita si Dianne. Sa kaliwa niya ay si Pollie habang sa kanan ay si Amy. Nakuha niya ang atensyon naming lahat. Anong gabi?

"Ano yun, Di?" si Gelly. Nakatungo lang si Dianne habang hinahagod ni Pollie ang likod nito. Nasa tapat nila ako at seryusong nakatingin sa kanila.

"T-tinawagan ako ni S-sied. Ang sabi niya.....sabi niya simula nang makalabas siya sa ba–"

"Stop talking about that house! It's been four weeks since that happened! We should forget it!" Lainese snap before Dianne could even finish talking. Tumaas ang tono ng boses niya kaya nagulat si Dianne at hindi napigilang humagulgol.

Four weeks.

The House.

Isang bagay na hindi ko inakalang magagawa namin...ko. Hindi ko parin maintindian ang rason kung bakit namin nagawa ang bagay na 'yon. Simula nang nangyari 'yun, nagkagulo gulo na ang lahat. Nagbago ang samahan namin, hindi kami ganito dati.

Kung hindi lang dahil dun.

"Lainese, let her finish her speech. I mean, yung sasabihin niya," Carlo scolded her.

"Ugh! Bakit ba kasi binabalikan niyo pa ang tapos na?! Makaalis na nga!" iritado niyang sinabi bago tumayo at umalis.

Medyo nakuha namin ang atensyon ng iba na malapit sa amin kaya agad namin silang sinuklian ng pilit na ngiti. Which is not us.

Pagkatapos nun ay sinabi ni Justine na ipagpatuloy ni Dianne ang sasabihin niya. Kahit ako, hindi ko alam kung mabuti ba na balikan namin ang tungkol dun. Hindi maganda ang nangyari at kung ako lang ay gusto kong tanggalin sa alaala ko ang nangyari na yun.

"Sied had called me the last night before he was found dead. A-ang sabi niya...nang makalabas siya sa bahay, may kung ano na sumusunod. At..at araw-araw na siyang sinusundan nun," she started to sob again.

I sighed.

"I never believe him, swear. Hindi ko na-isip na paniwalaan siya, you know. We all know that...t-that..there's no one living there except h-her...." Yumakap siya kay Pollie at doon naiyak.