I can still recall our last summer

ELEVEN

Απέφυγα να χαιρετήσω τον Άρη γιατί

Εεεε είναι γουιαρντ

Και μπήκαμε μέσα στον ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΟΟΟΟΟ

<< Για πόση ώρα δεν θα μου μιλάς ;>>

Έκανα πως δεν άκουσα και γύρισα να κοιτάξω έξω από το παράθυρο

<< Έλα ρε μικρό μου τωραααα >>

Μιλάει κάποιος δεν ακούω ;

<<Καλάααααα>>

Ξεκίνησε το ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΟΟΟΟΟΟ

Και ήταν φανερό ότι δεν πάει σπίτι μου

Τε φάση

Αλλά μάντεψε ποια δεν μπορεί να τον ρωτήσει που σκατα πάει γιατί του κρατάει μούτρα

🙋

Αυτααάαααααα

Σταμάτησε τελικά μπροστά από το σπίτι του και εγώ δεν κούνησα ούτε τρίχα από πάνω μου για να πάρει το μήνυμα ότι ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ

Αυτος βγήκε κανονικά από το αμάξι και ήρθε στην δικιά μου πόρτα

Την ανοιξε και αφού είδε ότι δεν έβγαινα με φόρτωσε στον ώμο του σαν σακί με πατάτες

<<ΚΑΛΕΕΕΕΕ ΑΣΕ ΜΕ ΚΑΤΩΩΩΩ>>

<Καααιιιι να τη ... Αυτή η σπαστικια φωνή που τόσο λατρεύω>>

<<Άσε τις βλακείες και άσε με κάτω ΤΩΡΑ>>

Καλά πόσο μεγάλο είναι αυτό το δρομάκι

Ακόμα να φτάσουμε στην πόρτα

Ααααα να τη

Χωρις να μου απαντήσει ή ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΚΑΤΩ άνοιξε την πόρτα, έβγαλε τα παπούτσια του, έβγαλε τα δικά μου και άρχισε να ανεβαίνει τις σκαλεεεεεες

Εγώ φυσικά δεν σταμάτησα να τσιριζω

Άνοιξε μια πόρτα που δεν κατάλαβα τι είναι γιατί είμαι λιιιιγο ανάποδα και με πέταξε κάπου πολυυυυυυ μαλακά

Ουαου ή έχει πολύ μαλακό κρεβάτι ή πέθανα και ξαπλώνω στα σύννεφα

Μάλλον το δεύτερο

Ενώ σκεφτόμουν τις κλασσικές μου βλακείες δεν πρόσεξα ότι είχε ταβλιαστει πάνω μου με το κεφάλι του να ξαπλώνει στο στέρνο μου

<< Τώρα αν θες κράτα μου μούτρα για να κοιμηθώ λίγο και όταν ξυπνήσουμε ξεθυμωνεις >>